Νοέμβριος 2018 και μια ακόμα αποστολή του Ναυτίλου ξεκινά για ένα μικρό νησί του Αιγαίου την Δονούσα. Η επιλογή του προορισμού γίνεται πάντα με το κριτήριο των αναγκών των κατοίκων για βοήθεια σε επίπεδο ιατρικό, αλλά και εξοπλισμού των υποδομών του νησιού.
Η Δονούσα βρίσκεται στο κέντρο του Αιγαίου ανατολικά της Νάξου και ακριβώς πάνω από την Αμοργό. Τόσο κεντρικά, αλλά και τόση μόνη, μιας και οι διπλανές Νάξος και Αμοργός, την επισκιάζουν οικονομικά και τουριστικά.
Η Δονούσα απέχει 14 ναυτικά μίλια από το βόρειο λιμάνι της Αμοργού την Αιγιάλη και 4 ν.μ. βορειοανατολικά από τις νησίδες Μακάρες και 8 ναυτικά μίλια από Νάξο. Η έκτασή της είναι 13,652 τ.χλμ. Είναι λοφώδης και πετρώδης (μεγίστης διαμέτρου 3 μίλια) με μέγιστο υψόμετρο 385 μέτρα και με 180 περίπου μόνιμους κατοίκους.
Περιβάλλεται από πολλούς σκοπέλους πλην όμως έχει καθαρό δίαυλο εισόδου στο λιμάνι που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό όρμο, από τη πλευρά των Μακάρων νήσων. Απαιτείται προσοχή από τους προσεγγίζοντες ιδίως στις ανατολικές ακτές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η αποστολή πάντα έχει δύο πιθανές ημερομηνίες και λίγο καιρό πριν αποφασίζεται η τελική ημέρα αναχώρησης. Μετά από πολλές συνεννοήσεις αποφασίστηκε η 1η Νοεμβρίου να είναι η μέρα που 35 περίπου μέλη και φίλοι του Ναυτίλου θα ξεκινούσαν για μια ακόμα ανθρωπιστική αποστολή.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να συντονιστεί μια τόσο μεγάλη ομάδα ανθρώπων, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί γιατροί έρχονται από την Πάτρα μαζί με εξοπλισμό και φάρμακα.
Η αναχώρηση
Την Πέμπτη πριν χαράξη ο ήλιος όλοι είμασταν στα σκάφη που είχαν διαφορετική αφετηρία ανάλογα με τον χώρο στάθμευσης. Η Ανάβυσσος και το Λαύριο είναι οι βάσεις των σκαφών, οπότε το σημείο εκκίνησης ορίζεται φυσιολογικά το Σούνιο ακριβώς κάτω από τις Καβοκολώνες.
Στις 08:00 όλοι είμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Ο καιρός δεν προβλεπόταν καλός. Ο βοριάς φαινόταν να είναι ένα πεντάρι γεμάτο. Στο ξεκίνημα ξεγελαστήκαμε από την σχετική καλωσύνη, αλλάσιγά σιγά και μετά το πέρασμα Κέας Κύθνου, άρχισε ο καιρός να γεμίζει. Αποφασίστηκε να περάσουμε νότια της Σύρου, για να βάλουμε το νησί ανάμεσα σε μας και τον καιρό. Θα κάναμε μια στάση στον Φοίνικα γιατί κάποια σκάφη έπρεπε να γεμίσουν με καύσιμα, κάτι που δεν είχε γίνει στην Αττική.
Μετά από δυό ώρες πλεύσης διανύσαμε τα πρώτα 50 μίλια κάνοντας την μισή διαδρομή. Φτάνοντας στον Φοίνικα τα ΓΟΥΡΓΟΥΡΑΚΙΑ ήταν όπως πάντα στο ραντεβού τους. Ο Γιώργος Ρούσσος φρόντισε για την ασφαλή τροφοδοσία του καυσίμου στα σκάφη. Λίγο χαλάρωμα για τους υπόλοιπους και ξεκίνημα για την Δονούσα.
Ο καιρός έδειξε τα δόντια του μόλις βγήκαμε από την προστασία της Σύρου. Βόρειος πεντάρης που τον είχαμε στην μπάντα. Τα κύματα γίνονταν όλο και υψηλότερα. Αυτό μας ανάγκασε να μειώσουμε την ταχύτητα και τα 25 με 28 μίλια του ξεκινήματος έπεσαν κατά πολύ. Με ταχύτητα 14 με 18 μίλια περάσαμε πλανω από την Πάρο με στόχο τον βόρειο κάβο την Νάξου. Ο καιρός συνέχιζε να φορτώνει και το τελευταίο μέρος μεταξύ βόρειας Νάξου και Δονούσας κράτησε περίπου μία ώρα με ταχύτητα μικρότερη των 15 κόμβων.
Μετά το μεσημέρι φτάσαμε στο μικρό λιμανάκι της Δονούσας που μας περίμεναν για να μεταφερθούν άνθρωποι, ιατρικοί εξοπλισμοί και προμήθειες στα σημεία που έπρεπε. Ο Βαγγέλης Μάζης, μέλος του Ναυτίλου, είχε έρθει από την προηγούμενη μεταφέροντας με το φορτηγό του, με το πλοίο της γραμμής όλα τα πράγματα που είχε ο Ναυτίλος να προσφέρει σαν δωρεά στο νησί από τους χορηγούς του.
Το μεσημέρι όλα ήταν κλειστά. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, πήγαμε όλοι στο Πνευματικό Κέντρο, που ξεφορτώθηκαν οι εξοπλισμοί. Αμέσως μετά στο σχολείο για να στηθούν τα ιατρεία και να ξεκινήσουν οι επισκέψεις των κατοίκων.
Το νησί μικρό, η κοινότητα είχε ενημερώσει τους κατοίκους και όλοι είχαν μάθει γα τον ερχομό μας.
Από το πρωί της Παρακευής τα ιατρεία γέμισαν με όλες τις ηλικίες. Από τα παιδιά του Δημοτικού μέχρι ηλικιωμένους ανθρώποι που πληροφορήθηκαν για την κατάσταση της υγείας τους. Σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν και επεβάσεις, όπως αφαιρέσεις δοντιών ή σφαγίσματα.
Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου, που μια αποστολή ξεκίνησε για την Καλοταρίτισσα, ένα μικρό οικισμό στο βορειότερο σημείο του νησιού. Εκεί συναντήσαμε την μοναδική κάτοικο του, μια φοβερή γυναίκα που δεν λέει να φύγει από τον τόπο της. Εξετάστηκε από τους γιατρούς μας, έλεγξαν τα φάρμακα που πέρνει. Την φρόντισαν με τον καλύτερο τρόπο.
Μας ευχαρίστησε όλους και μια κυρία που ήταν μαζί της μας είχε ετοιμάσει λουκουμάδες για κέρασμα. Ξεκινήσαμε γρήγορα για το λιμάνι γιατί δεν έπρεπε να νυχτώσει μιας έπεφτε η θερμοκρασία τη νύχτα και τα αυτοκίνητα ήταν ανοιχτά με καρότσα.
Η παράδοση των δωρεών
Στο πνευματικό κέντρο μαζεύτικε όλο το χωριό και η ομάδα του Ναυτίλου για την παράδοση όλου το εξοπλισμού που φέραμε για το αγροτικό ιατρείο, το σχολείο, τον Λιμενικό σταθμό και όπου αλλού είχε ανάγκη η κοινότητα. Αυτά είχαν κανονιστεί από πριν με τον κο Δημήτρη Πράσινο, τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Δονούσας, που ήταν παρών όλες αυτές τις μέρες, βοηθώντας και λύνοντας προβλήματα που πάντα παρουσιάζονται σε τετοιές αποστολές.
Το βράδυ μαζευτήκαμε στην ταβέρνα Αμπελάκι που ο Δημήτρης Πράσινος, μας παράθεσε δείπνο, ευχαριστώντας τον Ναυτίλο τα μέλη και τους φίλους του, για την προσφορά τους στο νησί.
Ηδη από το βράδυ όλες μας οι συζητήσεις είχαν να κάνουν με το ταξίδι της επιστροφής την επομένη. Όλα τα site έδιναν εξάρια και σε κάποια σημεία μεταξύ Γιάρου και Κέα ακόμα και επτάρια. Δεν είχαμε επιλογή, έπρεπε να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα, γιατί τα 100 μίλια της επιστροφής φάνταζαν πολλά..
Η επιστροφή
Κυριακή 4 Νοεμβρίου και από τις 07:15 είμασταν σχεδόν όλοι στα σκάφη για να τοποθετήσουμε τα πράγματά μας, με ιδιάιτερα προσεκτικό τρόπο μιας και περιμέναμε μεγάλες αναταράξεις. Κοιτώντας πάνω από τα βράχια του λιμενοβραχίωνα βλέπαμε ένα άσπρο πέλαγος.
Ξεκινήσαμε με πορεία δυτική. Σαν ενδιάμεση στάση αυτή τη φορά είχαμε την Ερμούπολη της Σύρου. Ο καιρός ήταν πραγματικά δυνατός και το κύμα υψηλό έφτανε μέχρι τα 2,5 έως 3 μέτρα. Τα σκάφη ταξίδευαν με τα ταχύτητες γύρω στα 12 μίλια και οι γάστρες είχαν μετατραπεί σε εκτοπίσματος και όχι πλαναρίσματος.
Μετά από 4,5 ώρες ταξίδι φτάσαμε στην Σύρο. Ξανά ανεφοδιασμός από τον Γιώργο Ρούσσο και οι υπόλοιποι σε ένα καφέ για να δούμε τι θα κάνουμε. Ο καιρός μέχρι την Αττική μάλλον χειροτέρευε παρά έφτιαχνε. Όπως σας είπα οι προγνώσεις έλεγαν και για εφτάρι λίγο πριν την Κέα. Αφού αναλύσαμε όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και να μείνουμε μια μέρα στη Σύρο, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε αμέσως για να μην έχουμε το πρόβλημα της νύχτας. Σας υπενθυμίζω οτι μαζί μας ταξίδευαν και γυναίκες που δεν είχαν την εμπειρία τέτοιων ταξιδιών. Το συνεργείο του STAR που ήταν μαζί μας, απαφάσισε να συνεχίσει την επιστροφή από τη Σύρο με το καράβι της γραμμής, φοβούμενο τον τηλεοπτικό εξοπλισμό που είχε μαζί του.
Το ανέβασμα κόντα στον καιρό από την Ερμούπολη μέχρι τον βόρειο κάβο και μετά να βάλουμε τον καιρό στα δεξιά μας γυρίζοντας δυτικά ήταν πολύ ζόρικο...
Τα σκάφη του Ναυτίλου είναι αξιόπλοα και οι καπεταναίοι έμπειροι με μεγάλα ταξίδια στο ιστορικό τους. Άλλες 4,5 ώρες και μόλις περάσαμε τις Καβοκολώνες του Σουνίου νοιώσαμε την θάλασσα να ηρεμεί. Μπαίναμε στον κόλπο της Αναβύσσου σχεδόν λίγο πριν αρχίσει το σούρουπο. Κοίταζα τα σκάφη που είχαν βγεί για την κυριακάτική τους βόλτα και σκεπτόμουν ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν τι είχαμε περάσει.
Ήταν μια αποστολή πολύ διαφορετική. Είχε έντονες συγκινήσεις και στο ταξίδι, αλλά και από την επαφή με τους κατοίκους και ιδιαίτερα τα παιδιά της Δονούσας.
Αποκτήσαμε μεγαλύτερη γνώση, έχουμε μεγαλύερη εμπειρία και ετοιμάζομεστε για την επόμενη ανοιξιάτικη αποστολή, που συνήθως είναι η μακρινή.
Το περιοδικό μας θα είναι μαζί, μιας και τέτοιου είδους δράσεις πρέπει να υποστηρίζονται και να προβάλλονται..