Περιοδικό Σκάφος : Αποστολές

Έπειτα από δυόμιση χρόνια παύσης των αποστολών του Ναυτίλου, λόγω της πανδημίας του Covid 19, η επιστροφή στην ενεργό δράση ήταν ένα γεγονός που όλα τα μέλη του Ναυτίλου συμπεριλαμβανομένων των ιατρών του - όπου πλέον χαρακτηρίζονται μόνιμη δύναμη του ομίλου - το περιμένανε αδημονώντας για πολλούς λόγους.

Όταν οριστικοποιήθηκε η ανάληψη της 12^ης Πανελλήνιας από τη Λέσβο, στον Όμιλο μας αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε και εμείς ώστε να βοηθήσουμε τους οργανωτές και την ΕΟΜΟΦΣ στην επιτυχία της εκδήλωσης. Άλλωστε ο σκοπός που υποστηρίχτηκε η πρόταση για την υποψηφιότητα της Μυτιλήνης ήταν ξεκάθαρος. Να βοηθήσουμε οι Όμιλοι Φουσκωτών και ταχύπλοων σκαφών απανταχού της Ελλάδος υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας μας ΕΟΜΟΦΣ, στην τόνωση της οικονομικής κίνησης και του αισθήματος αγάπης και αλληλεγγύης, σε ένα ακριτικό νησί που τόσο πολύ έχει πληγεί και ταλαιπωρηθεί από τα κύματα των λαθρομεταναστών που το κατακλύζει.

Τη Δονούσα έχω επισκεφθεί πολλές φορές με τελευταία το Μάρτη του 2019, που είχαμε βρεθεί με την εθελοντική οργάνωση All For Blue, στα πλαίσια αποστολής. Τότε είδα το νησί, βγαίνοντας από τη χειμερία νάρκη, να προετοιμάζεται για να υποδεχτεί τους τουρίστες, που είναι ο πυλώνας της οικονομίας του νησιού

Γεννήθηκα στον Πειραιά οι προγονοί μου από την μεριά της μητέρας μου ήταν νησιώτες. Σαντορινιός ο παππούς, Υδραία η γιαγιά. Από μικρό παιδί είχα πάθος με την θάλασσα. Θυμάμαι να πηγαίνουμε με την μητέρα μου σχεδόν κάθε μέρα την καλοκαιρινή περίοδο στο ΕΔΕΜ διπλά στην τότε ανύπαρκτη μαρίνα του Αλίμου και αν δεν έπεφτε ο ήλιος δεν έβγαινα από το νερό. Μεγαλώνοντας, και φτάνοντας στην εφηβεία τα συναισθήματα μου γίνονταν πιο δυνατά...