Μια μπαταρία χαρακτηρίζεται όσον αφορά τη δομή κατασκευής της, από:

Ανοιχτού τύπου με υγρά, Κλειστού τύπου με υγρά ή marine, AGM, GEL

Ας αναλύσουμε λίγο τα βασικά τους χαρακτηριστικά:

Ανοιχτού τύπου με υγρά: Είναι μπαταρίες μολύβδου, που συνήθως χρησιμοποιούνται σε αυτοκίνητα και μπορούμε να ελέγχουμε τη στάθμη και να προσθέτουμε υγρά. Έχουν επικίνδυνες αναθυμιάσεις και συνήθως δεν χρησιμοποιούνται σε σκάφη γιατί αποφορτίζονται σε μεγάλο βαθμό, παθαίνουν θείωση μετά από μακρόχρονη ακινησία και είναι ευαίσθητες σε κραδασμούς.

Κλειστού τύπου με υγρά ή τύπου marine: Είναι οι συνηθισμένες μπαταρίες μολύβδου, που χρησιμοποιούνται πλέον στα περισσότερα σκάφη γιατί είναι οικονομικές, δεν έχουν αναθυμιάσεις και έχουν πιο «χοντρά» στοιχεία με αποτέλεσμα να αντέχουν σε κραδασμούς. Δεν χρειάζεται να προσθέτουμε υγρά, άλλωστε δεν έχουμε πρόσβαση στον ηλεκτρολύτη. Πρέπει να τοποθετούνται πάντα σε όρθια θέση για να μην χυθεί ο ηλεκτρολύτης. Ενώ μπορούν να δώσουν πολλά αμπέρ για την εκκίνηση του κινητήρα, δεν είναι βαθιάς εκφόρτισης, γι’ αυτό και η χρήση τους πρέπει να περιορίζεται μόνο για εκκίνηση, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η διάρκεια ζωής τους θα είναι πολύ μικρότερη από το προβλεπόμενο όριο.

Με την ένδειξη Marine αναφερόμαστε σε μπαταρίες που σχεδιάζονται για χρήση σε φουσκωτά, σκάφη κλπ. Κατασκευαστικά προσανατολίζονται για χρήση σε περιβάλλον θάλασσας και τα κυριότερα σημεία διαφοροποίησης τους είναι:

• Ειδική λαβυρινθώδης κατασκευή ώστε να είναι αδύνατη η έξοδος του ηλεκτρολύτη ακόμα και σε μεγάλες κλίσεις ή αναπηδήσεις.
• Ειδικούς διαχωριστήρες, συνήθως σε μορφή φακέλου για να συγκρατείται καλύτερα η ενεργός ύλη των πλακών σε κραδασμούς και να αποφεύγονται βραχυκυκλώματα.
• Χοντρές πλάκες για μεγαλύτερη αντοχή σε κύκλους εφ’ όσον προορίζονται και για cycle use.

Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι το πάχος της πλάκας δίνει αυξημένη αντοχή σε κύκλους και αυξημένη χωρητικότητα. Έτσι ανοικτού τύπου μπαταρίες παλιάς τεχνολογίας μπορεί να έχουν μεγαλύτερη αντοχή σε cylce use από σύγχρονες βιομηχανοποιημένες μπαταρίες με λεπτές πλάκες.

AGM: Είναι μπαταρίες χωρίς υγρά, μιας και το διάλυμα απορροφάται από ειδικό φύλλο υαλοβάμβακα στις πλάκες. Είναι απόλυτα στεγανές και μπορούν να λειτουργούν ακόμα και αν τρυπήσουν. Έχουν ελάχιστο ποσοστό αυτοεκφόρτισης, με αποτέλεσμα να μην μειώνεται η χωρητικότητα μετά από μεγάλο διάστημα ακινησίας. Είναι ανθεκτικές σε καταπονήσεις και επειδή δεν έχουν υγρά μπορεί να τοποθετηθούν και πλάγια. Το μειονέκτημα είναι το υψηλό κόστος που μπορεί να είναι και 3πλάσιο από μια κλασική marine

GEL: Εδώ ο ηλεκτρολύτης είναι σε παχύρευστη μορφή gel και έχουν τα βασικά χαρακτηριστικά της AGM. Έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής, αλλά κοστίζουν πιο πολύ από τις AGM. Χρειάζονται φόρτιση σε αργούς ρυθμούς και πρέπει να τις υποστηρίζει ο φορτιστής.