Κοίταξα την ώρα, ήταν 07:15, ωραία είχα πέσει στο νερό από την γλύστρα της Αναβύσσου 15 λεπτά νωρίτερα από ότι είχα υπολογίσει, ενώ ταυτόχρονα άκουγα τον γλυκό ήχο των μηχανών μου, που ζεσταίνονταν. Συνάμα έκανα όλους τους απαραίτητους ελέγχους στον «ΑΚΕΡΑΙΟ» το σκάφος μου δηλαδή (Great white faethon 9,30m 2x200 suzuki) και στην σκέψη μου για να είμαι απόλυτα έτοιμος πριν ξεκινήσουμε με την οικογένεια μου το ταξίδι μας στο Ιόνιο, περιμένοντας τους δύο φίλους μας με τις οικογένειές τους, με άλλα δύο σκάφη, όλοι μέλη του Ναυτίλου.

Το Μακντούμπ του φίλου και γενικού γραμματέα του ναυτίλου Νεκτάριου Σταυράκη με είχε ήδη πλευρίσει, και καλημερίζοντας ο ένας τον άλλο διακρίναμε το ΑΝΝΥ το τρίτο σκάφος της παρέας, του Πάνου Καραμεσίνη διοικητικό μέλος του ομίλου και μόνιμος αρχηγός των αποστολών του Ναυτίλου του επονομαζόμενου «Ναύαρχου» να πέφτει στο νερό.

Αναχώρηση.

Συντονιστήκαμε στο 73 κανάλι και κατόπιν εντολής του «Ναύαρχου» πλανάραμε άμεσα με κατεύθυνση τον Ισθμό, με σκοπό να προλάβουμε τον καιρό, που η πρόβλεψη τον έδινε από τα Τριζόνια και μετά, αν όλα κυλούσαν ομαλά και χωρίς καθυστέρηση και να φθάναμε απευθείας στην Άτοκο.

Σε διαφορετική περίπτωση θα πραγματοποιούταν στάση για φαγητό, μπάνιο και διανυκτέρευση στα Τριζόνια και συνέχεια του ταξιδιού το επόμενο πρωί, κάτι που τελικά επιλέξαμε, λόγω απρόσμενης καθυστέρησης (δύο ωρών σχεδόν στον Ισθμό) και επιθυμία των πληρωμάτων για φαγητό ξεκούραση και βουτιά στα παγωμένα νερά των νησιών αυτών.

Η άφιξη στην Άτοκο στις 10:15 το πρωί ήταν πραγματικά ιδανική, έπειτα από ένα υπέροχο ταξίδι 65 νμ, εφόσον πολύ σωστά ξεκινήσαμε 07:00 η ώρα το πρωί και βρήκαμε μόνο ένα 4αρι δυτικό από το Αίγιο έως και λίγο μετά την γέφυρα του Ρίου, προλαβαίνοντας τον καιρό που θα δυνάμωνε όσο περνούσε η ώρα.

Η μαγευτική παραλία δυτικά της Ατόκου με τα καταπράσινα νερά και η ήρεμη συμπεριφορά του ανέμου, μας οδήγησαν στην απόφασή μας να διανυκτερεύσουμε αρόδου εκεί και να απολαύσουμε μοναδική βραδιά, παρόλο το μικρό κούνημα που τελικά εμφανίστηκε μετά τις 03:00 το πρωί.

Το επόμενο πρωί φύγαμε χωρίς καθυστέρηση για τον Κάλαμο, όπως είχαμε συζητήσει και συμφωνήσει, για να αποφύγουμε το 6άρι ΒΔ που προβλέπονταν για το επόμενο διήμερο. Ο καιρός ήδη φόρτωνε και κάναμε την μικρή διαδρομή με 4-5άρι που είχε ήδη αναπτυχθεί.

Δέσαμε στο λιμάνι του Καλάμου, το οποίο ήταν σχετικά γεμάτο, λόγω του ισχυρού ανέμου που εμπόδιζε τα σκάφη να βγουν έξω. Ο καιρός «έμπαινε» και μέσα στο λιμάνι δυσκολεύοντας το αγκυροβόλιο, στο οποίο όμως βοηθούσε και ελεγχε ο Γιώργος με ένα μικρό βαρκάκι που πηγαινοέρχοταν και έδινε οδηγίες στου καπετάνιους, που και με ποιό τρόπο θα δέσουν. Πρώτα καφέ και έπειτα μπάνιο με τα πόδια στην παραλία δίπλα από λιμάνι, με καθαρά νερά χωρίς σκιά όμως και βραδινό στην μοναδική ταβέρνα του νησιού με τραπεζάκια μέσα στην θάλασσα, σε μοναδική τοποθεσία με μέτριο φαγητό, περιλάμβανε η διαμονή στον Κάλαμο, ενώ το πρωινό μας βρήκε ξεκούραστους έπειτα από ένα καλό ύπνο στο ήσυχο λιμάνι.

Μετά τον πρωινό καφέ, φύγαμε από το νησί και κάνοντας απολαυστικό μπάνιο στα γαλαζοπράσινα νερά των σπηλιών, φθάσαμε στα Σύβοτα Λευκάδας για ανεφοδιασμό όπως είχαμε σχεδιάσει, απόγευμα αργά που ο καιρός είχε πέσει γύρω στο 4άρι.

Ο όμορφος κόλπος με τις φιλόξενες προβλήτες για δέσιμο και ανεφοδιασμό νερού, αναμφίβολα ήταν ιδανικός συνδυασμός και για καλό φαγητό και ποτό κάνοντας την διαμονή μας πραγματική απόλαυση. Το πρωί μετά τον καφέ και το απαραίτητο γέμισμα από καύσιμα- ήταν το πρώτο μετά την έναρξη των διακοπών μας (το οποίο έγινε με καλής ποιότητας βενζίνη και σε πολύ καλή τιμή από τον τοπικό διανομέα), αναχωρήσαμε για τους Παξούς, λαμβάνοντας υπ όψην μας την πρόγνωση που έδινε καλό καιρό, έπειτα από δύο ημέρες με 6-7 μποφόρ.

Φθάσαμε στο Βουτούμι στους Αντίπαξους με μικρή απόκλιση από την προβλεπόμενη ώρα, λόγω ενός ροφού τριών κιλών που έπιασε ο «Ναύαρχος» σε ένα από τα σημάδια του, αλλά και ξέροντας πως θα βρίσκαμε κάποια μεγάλα βουβά κύματα στην διαδρομή των πρώτων 25-30 μιλίων λόγω του απομείναντος κυματισμού των δύο προηγούμενων ημερών, που μας περιόρισαν την ταχύτητα στους 21-23 Knots.

H πρώτη επαφή με τόσα πολλά σκάφη μαζεμένα, με μεγάλα τουριστικά ημερόπλοια, μας μετέφερε κάποια ένταση, σε σχέση με την ηρεμία που είχαμε τις προηγούμενες μέρες, η οποία όμως εξαφανίστηκε όταν αγκυροβολύσαμε και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε τα πράσινα νερά της απίστευτης αυτής παραλίας, της απίστευτης πανέμορφης φυσικής πισίνας.

Εξαίσιο μπάνιο, καφές με καταπληκτική θέα στο bella vista στο πιο ψηλό σημείο του λόφου της παραλίας με μοναδική θέα ήταν ότι καλύτερο μετά το ταξίδι μας μέχρι το απόγευμα, όπου πήραμε την απόφαση να διανυκτερεύσουμε αρόδου όλοι μας και τα 4 σκαφη (αφού είχε καταφθάσει άλλος ένας Ναυτίλος με την οικoγένεια του, ο Μάκης Μανουσιάδης με ένα marvel 9,60m και κινητήρα 1 yamaha 300hp), μια και όλα τα υπόλοιπα σκάφη σχεδόν είχανε φύγει και ο κόλπος τώρα απέκτεισε μια άλλη γοητεία.

Η απόφαση μας αποδείχτηκε σωστή (παρόλη την υπερβολική υγρασία που επιφύλαξε η βραδιά και το σχετικό κούνημα, εφόσον ο καιρός δεν παρέμεινε ΒΔ όπως προβλεπόταν) γιατί απολαύσαμε το Βουτούμι μόνοι μας - κάτι πολύ σπάνιο, φάγαμε σε ειδυλλιακό περιβάλλον στην ταβέρνα στο βάθος της παραλίας με απίστευτη ησυχία και ομορφιά, ενώ η πρωινή βουτιά στο νερό με το ξύπνημα κατευθείαν σε αυτά τα νερά, είναι κάτι πέραν περιγραφής αλλά μόνο αίσθησης…

Χορτασμένοι πλέον, σχετικά νωρίς φύγαμε για τον Γάιο, με σκοπό να βρούμε θέσεις να δέσουμε σχετικά εύκολα (ως γνωστόν όσο περνάει η ώρα ο Γάιος γεμίζει) και να σμίξουμε με τους υπόλοιπους Ναυτίλους που είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους μία ημέρα αργότερα και ακολοθούσαν το ίδιο πρόγραμμα, με μια μέρα απόκλιση από εμάς και θα ερχόντουσαν σήμερα από τα Σύβοτα.

Πίνοντας απολαύστικο καφέ (αφού δέσαμε) στο Porto Vecchio, αντικρύσαμε τα σκάφη των φίλων μας να έρχονται και να αναζητούν θέση.

Το ΝΕΜΟ ένα Bolton 10.30m του προέδρου μας Γιώργου Νικολόπουλου, το ΣΤΑΥΡΟΣ-ΑΘΗΝΑ, ένα Commander 10,60 του Παναγίωτη Βούβουνα, το ΙΩΑΝΝΑ, ένα Great White faethon του Δημήτρη Μωραιτή και το ΑΝGIE, ένα Βarracouda 9,30m του Κωνσταντίνου Καλογρίτσα βρήκανε όλα θέση και αφού τακτοποιήθηκαν ήρθαν για καφέ μαζί μας, όπου επικράτησε κλίμα ιδιαίτερο κέφι, χαρά μεγάλη, με αδιάκοπες συζητήσεις και πειράγματα μεταξύ των Ναυτίλων…

Το δείπνο στην ταβέρνα φίλου Νικόλα «massa piazza» στο κέντρο το Γάιου δίπλα στην εκκλησία ήταν πολύ καλό, με καλές τιμές, μας άφησε όλους ικανοποιημένους και αφού απολαύσαμε την κουζίνα στο mazza piazza, πήγαμε άλλοι για ποτό και άλλοι για ξεκούραση στις βάρκες.

Ξύπνημα λοιπόν στον Γάιο σε ένα από τα πιο όμορφα λιμάνια της χώρας (αν όχι το ομορφότερο) και ύστερα από τον πρωινό καφέ στο porto vecchio αναχώρησαμε για Κέρκυρα πέντε σκάφη, ενώ τα υπόλοιπα παρέμειναν στους Παξούς ή κατεύθυνθηκαν σε κοντινούς προορισμούς.

Ο καιρός πολύ καλός και μετά από ένα σύντομο μπάνιο πριν το λιμάνι της πόλης σε πράσινα αλλά σχετικά ζεστά νερά, πλεύσαμε προς την μαρίνα πίσω από το φρούριο της πόλης, στο Μανδράκι, εφόσον κατόπιν πολλών συνομιλιών και προσπαθειών με τον Γιώργο τον (εξυπηρετικό) υπεύθυνο της μαρίνας, κατορθώσαμε να εξασφαλίσουμε έστω προσωρινά θέσεις, σε όχι τόσο καλό σημείο.

Ίσως η πιο όμορφη μαρίνα που χω δέσει. Θέα σε όλο το φρούριο, περιποιημένος χώρος με εξαιρετικό εστιατόριο λίγα πιάτα αλλά προσεγμένα, άριστες σαλάτες και πολύ παγωμένες μπύρες. Πρόσβαση στην πόλη ακριβώς στην Λίστον μέσα από το κάστρο!

Φαγητό στην πόλη σε ταβέρνα αδιάφορη τουριστική, υπέροχο σουλάτσο στην πλακόστρωτη μαγική και κοσμοπολίτικη Κέρκυρα και παγωτό στο περιλάμβανε η διαμονή μας, ενώ η συνέχεια της βραδιάς με ποτάκι στην μαρίνα μας με την πανσέληνο να λούζει το κάστρο και την θάλασσα με τα βραχάκια δίπλα μας ήταν μοναδική.

Το πρωί έπειτα από το αρκετά προσεγμένο εσπρεσάκι που πήραμε, το ΝΕΜΟ με την ΙΩΑΝΝΑ και το ANGIE αναχώρησαν για τα Σύββοτα της Πάργας, με σκοπό να περάσουν δύο ημέρες στα νερά παράκτια της Θεσπρωτίας, ενώ εμείς ΑΚΕΡΑΙΟΣ & ΑΝΝΥ, προτιμήσαμε άλλη μία διανυκτέρευση στην πόλη των Φαιάκων, πριν κατηφορίσουμε πάλι προς τους Παξούς, όπου θα βρίσκαμε τους υπόλοιπους της παρέας.

Έτσι κι έγινε την επόμενη μέρα, φθάσαμε στην Λάκκα γύρω στις 13:00 και αγκυροβολίσαμε στον κόλπο κοντά στην παραλία στην δεξία της μεριά κοντά στην ταβέρνα (μπορείς να βγεις άνετα κολυμπώντας), με σκοπό να μείνουμε 2-3 ημέρες για ξεκούραση μετά από τις διαρκείς μετακινήσεις. Το ΜΑΚΝΤΟΥΜΠ και το ΗΕΤΙΩΝ έφθασαν την ίδια ώρα από τον Γάιο που είχανε παραμείνει μαζί, ενώ σε λίγο ήρθε επιτέλους και το ΕΣΠΕΡΟΣ κι αυτό στους Παξούς καθυστερημένα αλλά δικαιολογημένα, αφού ξεκίνησε τις διακοπές του μία εβδομάδα αργότερα και κατά την πορεία του διανυκτέρευσε στα Σύββοτα Λευκάδος.

Το απογευματινό ψάρεμα έξω από τον κόλπο της Λάκκας (με ψαράκι σιλικόνης) δεν απέδωσε τα προσδοκόμενα και έτσι βγάλαμε από τα ταμπούκια τις περίφημες ψησταριές webber (πραγματικά τέλειο ψήσιμο από μια minimal ψησταριά υγραερίου) και ψήσαμε κρέατα που είχαμε προμηθευτεί από το κρεοπωλείο της Λάκκας, αρκετά καλής ποιότητας με εξαιρετικό λουκάνικο με γέμιση γραβιέρας. Έτσι κύλησε η νύχτα με δείπνο στις βάρκες και με την υγρασία να εμφανίζεται τόσο έντονα, όσο και την βραδιά στο Βουτούμι, όπου ήταν και οι εξαίρεσεις στον δροσερό καιρό που όλα τα άλλα βράδια χαρακτήρισε τις διακοπές μας και βοηθούσε σε καλής ποιότητας ύπνο.

Ο καιρός της επόμενες δύο ημέρες προέβλεπε ισχυρό ΒΔ άνεμο και το ΕΣΠΕΡΟΣ με το ΗΕΤΙΩΝ αναχώρησαν νωρίς να τον προλάβουν, για την Λευκάδα για ιδίους λόγους, που μετά από αυτούς θα ενώνονταν με τους υπόλοιπους Ναυτίλους που είχανε επιστρέψει από την Θεσπρωτία και το πέρασμα τους από Φισκάρδο.

Εμείς, (ΑΚΕΡΑΙΟΣ, ΜΑΚΝΤΟΥΜΠ ΚΑΙ ΑΝΝΥ) θα μέναμε 1-2 μέρες ακόμα, κάτι που μας χαλάρωσε, μιας και οι βόλτες με τα τέντερς στο λιμάνι για ανεφοδιασμό και καφεδάκι, αλλά και το εξαιρετικό κοντοσούβλι στην γραφική ταβέρνα, ήταν οι μόνες μας δραστηριότητες μαζί με κάποιες λίγες χαλαρές βουτιές.

Εφόσον τα νερά της Λάκκας δεν προσφέρονταν ιδιαίτερα για κολύμπι - ήσαν λίγο θολά και υπήρχε μεγάλη προεσέλευση ιστιοπλοικών.

Κατηφορίσαμε για τον Γάιο την επόμενη τελικά το μεσημέρι, με σκοπό να βούμε καλή θέση και να εορτάσουμε εκεί τον 15αυγουστο που ήταν την επομένη. Μια καλή ευκαιρία να απολαύσουμε τον Γάιο, μια και ο καιρός θα μας εμπόδιζε για κατέβασμα στο Φισκάρδο.

Με μερικό ανεφοδιασμό (300lt περίπου καλής ποιότητας βενζίνης σε πιο υψηλή τιμή όμως από την Λευκάδα). Πρωινό μπανάκι στην παραλία στο τέρμα του λιμανιού και ουζάκι με προσεγμένο μεζέ στο delectouale Genesis προχώρησε η μέρα και μετά από απογευματινή αναπαύλα ακολούθησε άλλο ένα καλό δείπνο στο massa piazza ανήμερα της Παναγίας με ευχές στους εορτάζοντες της παρέας.

Με ηρεμία και χωρίς βιασύνη μετά τον πρωινό καφέ πλεύσαμε για το Φισκάρδο, όπου βρήκαμε θέση εύκολα (παράδοξο) ΑΚΕΡΑΙΟΣ & ΜΑΚΝΤΟΥΜΠ, αλλά και το ΑΝΝΥ που καθυστέρησε λόγω της μάχης που έδωσε ο «Ναύαρχος» ψαρεύοντας ένα τόνο 30-40 κιλών ανοιχτά της Λευκάδας δυτικά, με αποτέλεσμα να τον αφήσει να επιστρέψει τελικά στο νερό εφόσον λόγω είδους - κιτρινόπτερος - δεν επιτρέποταν η αλιεία του.

Απολαμβάνοντας μπάνιο και ούζο στον Πάνορμο, είδα μα μπαίνουν στο λιμάνι και να έρχονται να σμίξουν μαζί μας ο ΗΕΤΙΩΝ του Μάκη Μανουσιάδη, αλλά και ο «Ταξιδευτής» του φίλου και Ναυτίλου Μάνου Δραμητινού, ένα attack 7,50 m με κινητήρα verrado 300 hp, ο οποίος είχε ξεκινήσει τις διακοπές του μόλις 3 ημέρες πριν και ταξίδεψε προς το Ιόνιο μόνος του, πέφτοντας στο νερό από το Βραχάτι Κορινθίας, ρυμουλκώντας το σκάφος ως εκεί από την Ραφήνα.

Σουλάτσο στο κοσμοπολίτικο Φισκάρδο, μπανόφι (γλυκό) στην Μελίνα και με φαγητό σε ψαροταβέρνα όπου ο Μάκης και ο Μάνος μας εξιστορούσαν την χθεσινή ημέρα στο ασπρογυάλι το Καλάμου, όπου 7 σκάφη του Ναυτίλου διανυκτέρευσαν, έψησαν, έφαγαν και ήπιαν, σε ένα πάρτυ άνευ προηγουμένου που όλοι πέρασαν καταπληκτικά.

Και το πρωί … ήρθαν οι Αφάλες! Τι να πει κανείς για αυτή την παραλία της Ιθάκης. Απίστευτος συνδυασμός, χρώματα Ιονίου και Αιγαίου, άμμο λευκή, βυθός πλούσιος (άμμο και βράχια), φόντο γκρεμού πίσω της, σκαμμένος βαθιά ο λόφος, σμιλευτός λες και ο σεισμός ήταν τεχνίτης, δροσερά νερά, καλύτερα να βλέπεις και όχι να μιλάς, απέραντο σεβασμό και αίσθηση ευλογίας που βρίσκεσαι εκεί…

Απόλαυση μοναδική έως το απόγευμα που ο μαίστρος έκανε την εμφάνιση του και μας έδιωξε. Δέσαμε πάλι στο Φισκάρδο τα 3 σκάφη, ενώ αυτή τη φορά με τον «Ταξιδευτή» και πλήρωμα εμένα τον Πάνο και τον Μάνο (ξαναβγήκαμε από το λιμάνι) η ψαρευτική μας προσπάθεια αμοίφθηκε με μία 3κιλη στείρα και μία Σκορπίνα περίπου δύο κιλών, οπού το επόμενο βράδυ απολαύσαμε εξαιρετικά καλά ψημένες, στο σχεδόν μόνιμο στέκι μας, στο ellise, που είναι γνωστό για την ποιότητα του σε όλα και την μοναδική του θέση, ακριβώς πάνω στον γιαλό του Φισκάρδου.

Ύστερα από 3 βράδια στο Φισκάρδο μία αρώδου διανυκτέρευση επιβάλοταν και πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλα της Ιθάκης, με τα καταπράσινα νερά, την ομορφιά της σιωπής και την καντίνα με τις ημερήσιες πίτες τα λουκάνικα και τις πατάτες. Καταπληκτικό μπάνιο και απογευματινό ψάρεμα με το ΑΝΝΥ περιλάμβανε το πρόγραμμα, το οποίο εξελίχθηκε υπέροχα μια και άλλη μια στήρα 3 κιλών πιάστηκε με το ψαράκι σιλικόνης, γεμίζοντας γέλια και χαρά την βάρκα του Πάνου.

Το βραδινό ψήσιμο με την ψησταριά ολοκλήρωσε την γεμάτη ημέρα, με γευστική απογοήτευση όμως καθώς τα κρέατα που είχαμε προμηθευτεί φεύγοντας από το Φισκάρδο, από το μοναδικό κρεοπωλείο - σουπερμάρκετ, ήταν ανεπίτρεπτο να πωλούνται, απαράδεκτα, σε βαθμό κακοήθειας.

Στα Σύβοτα Λευκάδος πάλι λοιπόν, απόγευμα της επομένης, εφόσον επιβάλλοταν ανεφοδιασμός για το πικρό ταξίδι της επιστροφής που πλησίαζε, με τον καιρό να προβλέπεται όχι και τόσο καλός ούτε στον Πατραϊκό, ούτε τον Κορινθιακό, αλλά ούτε και στο Σαρωνικό.

Γνώριμο το πρόγραμμα στον όμορφο κόλπο, μόνο που η σημερινή βραδιά ξεχώριζε λόγω της στείρας (χθεσινής ψαριάς) που έψησε τέλεια στην ταβέρνα του ο Σταύρος, κάνοντας μας να παραμιλάμε γευστικά με ότι άλλο μας έφερε-εγγύηση όπως πάντα. Το βράδυ ποτό στο «Λιοτρίβι» στο τέλος του κόλπου, αλλά και καφέ το πρωί εκεί λόγω της καλής ποιότητας εσπρέσο που έχει αλλά και λόγω ήσυχης τοποθεσίας.

Μετά τον άψογο εφοδιασμό καυσίμων όπως έχω αναφέρει παραπάνω (το τρίτο γέμισμα του σκάφους μου συν 300 λίτρα στον Γάιο, όπου ήταν και η συνολική μου κατανάλωση περίπου 1.600 lt), τελευταίος προορισμός ήταν το Κιόνι της Ιθάκης. Φθάσαμε σχετικά νωρίς και βρήκαμε θέσεις καλές.
Θυμήθηκα τότε έντονα τον φίλο και μέλος του ομίλου μας, τον Δημήτρη τον Ιωσσήφ που έχει αδυναμία στο Κιόνι και που δυστυχώς, δεν καταφέραμε να συναντήσουμε…

Βουτιά στα δροσερά νερά της παραλίας στο τέλος του λιμανιού και ουζάκι με ανάλογο μεζέ στο Μύθο. Ήταν ότι καλύτερο, ενώ χρειαζόταν λίγη ξεκούραση μέχρι να έρθει το βράδυ όπου ήπιαμε πρώτα εσπρεσάκι στην ταράτσα του Yacht club απολαμβάνοντας την θέα προς όλο το λιμάνι και έπειτα κατευθηνθήκαμε πάλι στο Μυθο, που είχαμε κρατήσει 2 κιλά γουρουνοπούλα και 2 κιλά κατσικάκι σούβλας και τα περαιτέρω...

Η επιστροφή

Τελευταίο δείπνο των διακοπών με τα εδέσματα που προανέφερα και με κατάληξη της συζήτησης για το αυριανό ταξίδι: Απόπλου ώρα 07:00 με σκοπό να προλαβουμε τον ανατολικό καιρό που έδειχνε να δυναμώνει αρκετά μετά τις 09:00 το πρωί, ιδιαίτερα από την γέφυρα του Ρίου έως και την Οξιά, αλλά και για να έχουμε όλη την ημέρα μπροστά μας εφόσον ξέραμε πως θα βρούμε και στον Σαρωνικό καιρό από τους υπόλοιπους Ναυτίλους, που σήμερα ταξίδευαν και συναντήσανε ένα 6άρι βοριά, σύμφωνα από την ενημέρωση που είχαμε από τον πρόεδρό μας τον Γιώργο Νικολόπουλο.

Πράγματι στις 7 είχαμε όλοι πλανάρει με το γλυκό φως του ηλίου απέναντι μας να μας προσκαλεί να πάμε κοντά του. Ξεκινήσαμε με τέλειο καιρό μέχρι 15 μίλια πριν την γέφυρα όπου η πρόβλεψη επαληθεύτηκε και ισχυρός άνεμος μας καλωσόρισε 4-5bf, με την θάλασσα να αφρίζει όλη όσο πλησιάζαμε την γέφυρα, αλλά με χαμηλού ύψους κύμα. Έτσι περάσαμε το κομμάτι με ταχύτητα πλεύσης 18-22 knots που στην συνέχεια αυξήθηκε μέχρι τους 29knots μέχρι και το Αίγιο, και το Διακοπτό. Από κει πέρα άλλαξε ο κυματισμός, ο άνεμος έγινε βόρειος καθαρά και στο Ξυλόκαστρο βρήκαμε τα πιο ψηλά κύματα του ταξιδιού (καθώς τοπικό 5άρι είχε φορτώσει σε σημείο που βοηθούσε το ύψος κύματος) με αποτέλεσμα να μειώσουμε έως και τους 17knots για μια απόσταση περίπου 20 μιλίων, ώσπου το κύμα έγινε πιο χαμηλό ιδιαίτερα όσο πλησιάζαμε τον Ισθμό.

Το πέρασμα του Ισθμού έγινε άμεσα πίσω από δύο μεγάλες θαλαμηγούς, που ήσαν ήδη εκεί - ευτυχώς γιατί το 6άρι που είχε στα Ίσθμια, είχε κυματισμό πολύ χαμηλό μεν (λόγω κλειστού κόλπου) αλλά ενοχλητικό αέρα και κούνημα ταλαιπωρίας.

Μετά την καταβολή της αξίας του περάσματος η απόφαση πάρθηκε άμεσα: Συνέχεια χωρίς ξεκούραση παρόλο το 5-6άρι που μας περίμενε (στην Ανάβυσσο έδειχνε και μερικά βελάκια με 7 που αποδείχτηκαν στεριανά) μιας και ο καιρός δεν έπεφτε πριν τις 18:00 το απόγευμα και ήταν 13:00, με πλεύση παράκτια προς νότιο κάβο της Σαλαμίνας με σκοπό να αποφύγουμε το ύψος κύματος που θα συναντούσαμε αν πλέαμε πιο ανοικτά προς την Αίγινα.

Πράγματι η πορεία αυτή μας βοήθησε, καθώς συναντήσαμε καιρό όταν περάσαμε τον κάβο της Σαλαμίνας, γύρω στο 5αρι βοριά, με χαμηλό ύψος κύματος όμως, ο οποίος δυνάμωνε συνεχώς όσο πλησιάζαμε στις Φλέβες λόγω ισχυρής έντασης του ανέμου, με κύμα όμως που δεν αντιστοιχούσε στην ένταση αυτή, επιτρέποντας μας να πλέουμε έως 22knots.

Φθάνοντας τελικά στον κόλπο της Αναβύσου γύρω στις 15:00, ο οποίος πραγματικά ήταν κάτασπρος από τον κυματισμό και γεμάτος από serfers  που εκμεταλλεύτηκαν τον καιρό (που έχρηζαν ιδιαίτερης προσοχής), κατευθυνόμενος προς την γλύστρα (διέκρινα το μπλε φορτηγό του Νικόλα από to boatclub το πάρκινγκ που έχω το σκάφος να έρχεται για ανέλκυση, άμεσα και έγκαιρα όπως πάντα) έκανα ευχαριστημένος τρεις σκέψεις:

Ωραία γυρίσαμε καλά, να είμαστε καλά και του χρόνου και πως ο Θεός ευλόγησε τους Έλληνες και τον τόπο τούτο…