Μια αχτίδα ήλιου που τρύπωσε από την τέντα του φουσκωτού μου σε συνδυασμό με τον χαρακτηριστικό ήχο από την ντιζελομηχανή μιας ψαρόβαρκας και το λίκνισμα, με ξύπνησαν από το βαθύ ύπνο. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα ώσπου να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν. Ανοίγω το φερμουάρ και το μάτι μου στέκεται σε πεντακάθαρα τυρκουάζ νερά και πίσω πολύχρωμες πόρτες, από αποθήκες λαξεμένες στα βράχια της θάλασσας. Λίγο πιο πέρα τα βράχια σμιλεμένα από τα κύματα έχουν σχηματίσει τη μορφή ελέφαντα. Σηκώνω πιο ψηλά το κεφάλι μου και ξεχωρίζω ψηλά στο λόφο τον οικισμό με τον εντυπωσιακό γαλάζιο τρούλο να δεσπόζει.

Επιρρεπής σε ανήθικες προτάσεις αποχωρίζομαι την αγκαλιά της γυναίκας μου, που κοιμόταν και βουτάω στην δροσερή και σαγηνεύτρα αγκαλιά της θάλασσας. Ήταν οι πρώτες διακοπές με φουσκωτό που κάναμε χωρίς παιδιά. Παρόλο που ήταν ακόμα στην εφηβεία, ο γιός ήταν σε προπόνηση για βαλκανικούς αγώνες κωπηλασίας και η τσοτσόνα μας, εθελόντρια σε κατασκηνώσεις μικρών παιδιών. Είχαμε φτάσει το προηγούμενο απόγευμα από τη Μήλο στη Γούπα της Κιμώλου και θελήσαμε να απολαύσουμε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα τη φεγγαράδα, με νυχτερινό μπανάκι και δείπνο στο ΝΑΥΣΙΠΟΡΟ μας. Δεμένοι μέσα σε μια φυσική πισίνα με σκηνικό τα βράχια, μπροστά στην παραλία «Ρέμα».

Συνταξιδευτές μου στα ελληνικά νησιά στο τεύχος αυτό, η σελίδα του ναυτικού ημερολογίου μου άνοιξε στην Κίμωλο τέλη της δεκαετίας του 90. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχαμε επισκεφτεί το νησί, αλλά τούτη τη φορά θα το απολαμβάναμε μόνοι μας. Φυσικά οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο καλύπτουν ευρύ ημερολογιακό φάσμα με τελευταίες τον Απρίλη του 2019.

Η Κίμωλος με τους γονείς τους τη Μήλο και την κορούλα τους την Πολύαιγο και παππού τον εγκέλαδο, θεωρώ ότι είναι ένας ιδανικός προορισμός για σκάφη αναψυχής, γιατί συνδυάζουν υπήνεμες θάλασσες και γραφικούς απόμερους κόλπους και παραλίες. Η φύση προίκισε αυτά τα νησιά με πλούσιους γεωλογικούς θησαυρούς σαν την «Κιμωλία γη», που δημιουργούν εκπληκτικής ομορφιάς τοπία. Τα λευκά απομεινάρια των πετρωμάτων, καταλήγουν ως θρύψαλα άμμου στη θάλασσα και σε συνδυασμό με τον λαμπερό ήλιο των Κυκλάδων, προσφέροντας μοναδικά χρώματα στα νερά της θάλασσας. Οι Ενετοί ονόμαζαν την Κίμωλο «Αρζαντιέρα», που σημαίνει «ασημένια».

Στη Γούπα ή αλλιώς στα «Μαγαζιά»

Ξεκινάμε το ταξίδι μας από τη Γούπα, τον γραφικό παραθαλάσσιο οικισμό της Κιμώλου που συνήθως κοσμεί τα πρωτοσέλιδα των αφιερωμάτων στο νησί. Ολόλευκα σπιτάκια με μπλε πορτοπαράθυρα κρεμασμένα πάνω τα βράχια δαρμένα από τα κύματα και από κάτω τα «Σύρματα» ή αλλιώς «Μαγαζιά», όπως τα λένε οι ντόπιοι, μιας και παλιότερα εκεί τοποθετούσαν και τα εμπορεύματα που μετέφεραν με τα καΐκια τους. Τα ασβεστολιθικά πετρώματα λαξεύονταν εύκολα και οι ψαράδες ξεχειμώνιαζαν μέσα στις σπηλιές που δημιουργούσαν, τις βάρκες αλλά και τα σύνεργα του ψαρέματος. Με χειροκίνητο βίντσι, τραβούσαν πάνω από τα βράχια, με κορμούς ξύλων σαν ρόδες τις βάρκες τους.

Για να τα προστατέψουν από τη θάλασσα, τοποθετούσαν μπροστά πόρτες που σφράγιζαν την είσοδο. Τις πόρτες αυτές τις έβαφαν με έντονα χρώματα, δίνοντας μοναδικές πινελιές στην εικόνα που αντικρύζει ο επισκέπτης. Τρείς συνεχόμενοι μικροί οικισμοί βρίσκονται εδώ, το Ρέμα, η Γούπα και ο Καρράς. Ιδανικό σημείο για μπάνιο είναι να δέσουμε αρόδου μπροστά στην παραλία «Ρέμα» που βρίσκεται στη Γούπα, πάνω σε τυρκουάζ νερά σε συνδυασμό με μοναδικές εικόνες. Το σημείο αυτό είναι αρκετά προστατευμένο από μελτέμια. Ανατολικά μας και σε απόσταση μόλις τριακοσίων μέτρων, μια συστάδα βράχων μέσα στη θάλασσα, τα «Ρεματονήσια» με όμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς.

Στην Ψάθη, το λιμάνι του νησιού.

Νοτιοδυτικά της Γούπας και σε απόσταση μόλις 50 μέτρων από τη θάλασσα, βρίσκεται ο οικισμός Ψάθη, το λιμάνι του νησιού. Μια μεγάλη προβλήτα για να δένει το πλοίο της γραμμής και εσωτερικά σχηματίζεται ένα λιμανάκι για σκάφη και πιο μέσα δένει το Ferry Boat που συνδέει την Κίμωλο με την γειτονική Πολώνια της Μήλου. Νότια του λιμανιού μια δεύτερη προβλήτα, προστατεύει τα σκάφη με μικρό βύθισμα από νοτιάδες. Πίσω από την προβλήτα το πρόσφατα ανακαινισμένο κτίριο για καφέ και υπέροχα πρωινά, το «Ποστάλι» του Αποστόλη.

Στη μέση του κόλπου μια αμμουδένια παραλία με αρμυρίκια και από πίσω το εκπληκτικό ταβερνάκι «Κύμα» του Γιάννη, ιδανικό για να απολαύσουμε το ουζάκι με θαλασσινούς μεζέδες μετά το μπάνιο μας. Ιδανικό για καφέ και παγωτό, είναι και το «Ραβέντι» στην άκρη του χωματόδρομου της παραλίας. Το μάτι μας σταματά αριστερά, σε ολόλευκα σπιτάκια επάνω σε άσπρο βράχο και από κάτω 6-7 «Σύρματα».

Το καλοκαίρι είναι δύσκολη η εύρεση θέσης στο λιμάνι, ιδιαίτερα αν έχει κακοκαιρία, φυσικά με καλή διάθεση και ευγένεια, «όλοι οι καλοί χωράνε».

Ανεβαίνουμε στο Χωριό

Το Χωριό όπως το ονομάζουν και όχι Χώρα, όπως συνήθως ονομάζεται στα νησιά του Αιγαίου, δεσπόζει ψηλά στο λόφο και η απόσταση από την Ψάθη, δεν ξεπερνά τα 15 λεπτά με τα πόδια. Στη διαδρομή συναντάμε ανακαινισμένα παλιά σπίτια ή καινούργια με την αρχιτεκτονική της Κιμώλου, που λειτουργούν ως ξενώνες με υψηλών προδιαγραφών παροχές και εσωτερικό διάκοσμο.

Όσο ανεβαίνουμε το μάτι μας ταξιδεύει από τον κόλπο της Ψάθης ως την Πολύαιγο, που θα την επισκεφτούμε στη συνέχεια του αφιερώματος. Ξεχωρίζει ο μπλε τρούλος από τον εντυπωσιακό σε μέγεθος ναός της Παναγιάς της Οδηγήτριας. Χανόμαστε μέσα στα στενά φιδογυριστά κυκλαδίτικα σοκάκια με τα ολόλευκα σπίτια και τις γλάστρες να δίνουν χρωματικές πινελιές, για να φτάσουμε σε μια από τις δύο πύλες που οδηγούν στο Κάστρο, με ημερομηνίες κατασκευής γύρω στο 1650. Μη φανταστείτε κανένα μεγαλοπρεπές κάστρο με πολεμίστρες. Οι εξωτερικοί τοίχοι των σπιτιών προστάτευαν την καστροπολιτεία της Κιμώλου. Παλιά ήταν σπίτια χωρίς παράθυρα εξωτερικά, παρά μόνο ανοίγματα για τα όπλα τους.

Σήμερα φυσικά έχουν πλέον ανοιχθεί πορτοπαράθυρα. Περνάμε τη θολωτή πύλη που κάποτε την έφραζε πόρτα, για να περπατήσουμε πίσω στο χρόνο. Αιωνόβια διώροφα σπιτάκια με αυλές που κάποτε εξυπηρετούσαν δυο οικογένειες, τους Ανωγάρηδες που κατοικούσαν στον πάνω όροφο και τους Κατωγάρηδες στο ισόγειο. Στις προσόψεις χαρακτηριστικά είναι τα οικόσημα, αλλά και η χρονολογία κατασκευής τους. Ευτυχώς οι σύγχρονες παρεμβάσεις δεν επηρέασαν σημαντικά την εικόνα, παρόλο που υπάρχουν πολλά χαλάσματα και σωροί από πέτρες. Το Κάστρο είχε και ένα εσωτερικό Κάστρο, το «Μέσα Κάστρο», που σήμερα είναι ερειπωμένο.

Αξίζει μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό δίπατο σπίτι, απέναντι από την εκκλησία της Παναγιάς της Οδηγήτριας. Εδώ παρουσιάζεται μέσα από εκθέματα, η ιστορία της Κιμώλου. Εντυπωσιακό είναι το γυάλινο δάπεδο, κάτω από το οποίο υπάρχει αναπαράσταση αρχαίας ταφής, όπως βρέθηκε σε ανασκαφές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Λαογραφικό & Ναυτικό μουσείο, που και αυτό στεγάζεται σε ένα δίπατο σπίτι μέσα στο Κάστρο με πλούσια λαογραφικά εκθέματα.

Βγαίνουμε ξανά στα σοκάκια για να φτάσουμε στον «Κάμπο», την κεντρική τριγωνική πλατεία με την παιδική χαρά, τα καφενεία και τρεις ναούς με τον μεγαλοπρεπή πετρόκτιστο ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που χρονολογείται από τον 17^ο αιώνα να κλέβει την παράσταση. Συνεχίζουμε το περπάτημα για να συναντήσουμε στο διάβα μας μπακάλικα, ταβερνάκια, κουρεία, τσαγκαράδικα, φούρνους, μπαράκια και καφενέδες και ένα σωρό μαγαζάκια για τους ντόπιους, αλλά και για τους τουρίστες. Συναντάμε και υπαίθριες δανειστικές βιβλιοθήκες, που λειτουργούν με πρωτοβουλία νέων που ζουν στο νησί, σαν τον Φώτη Μαρινάκη, που ίδρυσαν την οργάνωση «Κιμωλιάτες».

Σαν μείνουμε δυο τρεις μέρες, θα γνωριστούμε με τους περισσότερους από τους τετρακόσιους νοματαίους που κατοικούν στο νησί. Θα ξεκινήσουμε από την καλημέρα, και θα συνεχίσουμε με κουβεντούλες στους καφενέδες και τα ταβερνάκια, απολαμβάνοντας την μοναδικής νοστιμιάς φρεσκοφουρνισμένη «λαδένια». Είναι η Ελληνική πρόταση πίτσας με ζυμάρι από προζύμι, φρεσκοκομμένη ντομάτα, κρεμμύδια και τον καθένα να βάζει και το κάτι τις του. Εδώ ζει η πλειονότητα των μόνιμων κατοίκων και είναι μια από τις ωραιότερες Χώρες στις Κυκλάδες

Κιμώλου περίπλους

Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψουμε το νησί είναι από τη θάλασσα, όχι μόνο για τις παραλίες αλλά και για τα τοπία. Θα ξεκινήσουμε τον περίπλου μας από την Ψάθη, με βόρια κατεύθυνση, σε μια διαδρομή που δεν ξεπερνά τα 17 μίλια.

Πρώτα προσπερνάμε τη Γούπα και φροντίζοντας να πλέουμε ανατολικά από τα Ρεματονήσια,

Αμέσως μετά συναντάμε τον οικισμό Κλήμα, απέναντι από τη βραχονησίδα Κληματονήσια, με ένα μικρό λιμανάκι για ψαρόβαρκες.

φτάνουμε στον Όρμο του Αγίου Μηνά. Ένα βαθύ κόλπο που καταλήγει σε πολύ ρηχά νερά. Ένας κόλπος γεμάτος αρόδου καΐκια και βάρκες, καλό καταφύγιο με μελτέμια. Εδώ ήταν το παλιό λιμάνι του νησιού και ασφαλίζουν τα σκάφη τους οι ντόπιοι.

Συνεχίζοντας, μπαίνουμε στον κόλπο Πράσσα, με το ομώνυμο νησάκι Πρασσονήσι, στη μέση του κόλπου. Εδώ αξίζει να σταθούμε. Αριστερά μας μπαίνοντας στο δίαυλο, βλέπουμε μια ταβέρνα Πρασσονήσι. Κάτω από την ταβέρνα είναι ιαματικές θερμές πηγές που δυστυχώς δεν λειτουργούν, αλλά αναβλύζει ζεστό νερό. Από την βεράντα της ταβέρνας το μάτι μας ταξιδεύει σε όλο τον κόλπο. Όλο το βουνό γεμάτο πετρώματα, με αποτέλεσμα η θάλασσα να είναι μέχρι βαθιά με ολόλευκη άμμο, θυμίζοντας εξωτικό προορισμό. Στον μυχό του κόλπου είναι η φημισμένη παραλία του Πράσσα, που συνδέεται οδικώς με το λιμάνι. Είναι η πιο φημισμένη παραλία του νησιού. Μεγάλη προσοχή γιατί μπροστά στην παραλία υπάρχουν πολλοί επικίνδυνοι ύφαλοι. Είναι από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες του νησιού με τυρκουάζ νερά και λευκή χοντρή άμμο.

Συνεχίζουμε την βόρεια πορεία μας, περνάμε κάτω από λατομία, απ’ όπου γίνεται εξόρυξη του μπεντονίτη. Εδώ συναντάμε την καλντέρα της Κιμώλου με την ονομασία «του Γερονικόλα τ΄ Αψηλά», με στρώσεις από εντυπωσιακά ηφαιστειακά πετρώματα. Καβατζάροντας το Ακρωτήρι του Γερονικόλα, θα επισκεφτούμε τις πιο δυσπρόσιτες και απόμερες βορεινές παραλίες.

 Κιμωλία γη 

Το υπέδαφος της Κιμώλου αποτελείται από ηφαιστειακά πετρώματα με εμπορικό ενδιαφέρον που ξεκινά από την αρχαιότητα. Όλη θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια την κιμωλία, που παράγεται από υλικό που βγαίνει από τα σπλάχνα της Κιμώλου. Η κιμωλία γη είναι ένα είδος αργίλου με λευκόφαιο χρώμα, που πήρε το όνομά της από την Κίμωλο, μιας και είναι ο αποκλειστικός τόπος παραγωγής της. Γνωστή από τα Μινωικά χρόνια για τις απορρυπαντικές και φαρμακευτικές της ιδιότητες, αποτέλεσε για χιλιάδες χρόνια πολύτιμο εξαγωγικό προϊόν του νησιού.

Τα σημαντικότερα ορυκτά της Κιμώλου είναι ο Μπεντονίτης που η χρήση του είναι βιομηχανική (γεωτρήσεις πετρελαίου, σιδηρομεταλλουργία, στεγανώσεις), γεωργική και φαρμακευτική.

Οι πρώτες δίδυμες παραλίες που συναντάμε είναι του Βρωμόλιμνου και δίπλα ένας εντυπωσιακός βράχος. Αμέσως μετά τα Μοναστήρια, είναι μια μεγάλη παραλία, εκτεθειμένη στο βοριά με ένα ντοκάκι στην άκρη και το χαρακτηριστικό σπίτι της φίλης μου της Ειρήνης στη μέση της παραλίας. Στο βάθος ενός βαθιού όρμου, συναντάμε την προστατευμένη από βοριάδες παραλία Σούφι με αρμυρίκια. Εδώ υπάρχει και ένα μικρό ντοκάκι για να δέσουμε.

Καβατζάρουμε το ακρωτήρι του Γερακιά και το μάτι μας στέκεται σε γεωλογικούς σχηματισμούς που ανάλογα με τη φαντασία του καθένας, δίνει μορφές. Εδώ βρίσκεται η σπηλιά της Γερακιάς που με λίγη καλοσύνη μας δίνεται η ευκαιρία να κολυμπήσουμε μέσα στα ρηχά νερά της σπηλιάς. Αμέσως μετά συναντάμε το Αγιόκλημα, που στην παραλία αναβλύζουν ζεστά ιαματικά νερά. Δίπλα βρίσκεται ο Κακοποταμός, με την εντυπωσιακή πελεκητή σπηλιά.

Από τη Μακρόπουντα ως τα Ασπράγκρεμνα, συναντάμε εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς από απόκρημνα λευκά βράχια, που ξεφυτρώνουν μέσα από τη θάλασσα και ανάμεσά τους τις παραλίες Μακροπούντα, Αθηνιά με δάσος από Αρμυρίκια και την όμορφη και μεγάλη αμμουδερή παραλία της Μαυροσπηλιάς

Ο όρμος της Συκιά με το νησάκι του Αγίου Αντρέα είναι στη περιοχή Ελληνικά, εκεί, κείτεται βυθισμένη στη θάλασσα η αρχαία πόλη της Κιμώλου. Απομεινάρια είναι οι λαξεμένοι σε βράχια τάφοι, από τη μινωική περίοδο.

Φτάνουμε στο νοτιοδυτικό ακρωτήρι του Αγίου Γεωργίου, με τα Πολλώνια της Μήλου να απέχει μόλις μισό μίλι. Αφήνουμε πάλι τη φαντασία μας να καλπάσει παρατηρώντας τις μορφές που παρουσιάζονται πάνω στα βράχια.

Εδώ συναντάμε τις πλέον πολυσύχναστες νότιες και προστατευμένες από βοριάδες παραλίες του νησιού με πρώτη το Καλαμίτσι, μια μικρή αλλά και όμορφη παραλία με τα αλμυρίκια να φτάνουν στη θάλασσα

Η Μπονάτσα φημίζεται για την χρυσαφένια αμμουδερή της παραλία, τα ρηχά νερά και το ωραίο χρώμα θάλασσας.

Τελευταία πριν επιστρέψουμε στην Ψάθη, θα συναντήσουμε την μεγάλη παραλία της Αλυκής, με άμμο και πολύχρωμα χρωματιστά βότσαλα.

Εξερευνούμε την γειτονική Πολύαιγο

Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί κανείς στην Κίμωλο και να μην επισκεφθεί την Πολύαιγο, που απέχει μόλις ένα μίλι από την Κίμωλο, το παρθένο νησί με τις πολύ όμορφες παραλίες, το εντυπωσιακό χρώμα της θάλασσας και τους πλούσιους γεωλογικούς σχηματισμούς. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Κίμωλο, αφιερώνω τουλάχιστον μια διανυκτέρευση στην Πολύαιγο, με τον περίπλου να μην ξεπερνά τα 10 μίλια, αν και το βόρειο τμήμα δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ίσως ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου με έναν κάτοικο. Και εδώ υπάρχει πλούσιος ορυκτός πλούτος και από το 416 π.χ. υπήρχε διαμάχη κυριότητας μεταξύ Μήλου και Κιμώλου που το δικαστήριο των Αργείων επιδίκασε κυριότητα στην Κίμωλο.

Απέναντι από το Ρεματονήσια βρίσκεται το λιμανάκι της Πολυαίγου «Της Παναγιάς τ’ Αυλάκι». Ένας κόλπος με τυρκουάζ νερά και κάποια κτίσματα απομεινάρια αυτών που κατοικούσαν πριν χρόνια στο νησί. Τώρα πλέον ζει ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων.

Το πιο φημισμένο σημείο που δένουν τα σκάφη, είναι ο όρμος της «Επάνω και της Κάτω Μερσίνης» με τυρκουάζ νερά και το «Μανωλονήσι» στη μπούκα του κόλπου. Εδώ το καλοκαίρι συναντάμε δεμένα αρόδου πολλά σκάφη, μιας και είναι προστατευμένο από καιρούς.

Όσο πηγαίνουμε νότια, συναντάμε κάθετα κόκκινα βράχια που ερωτοτροπώντας με τη θάλασσα δημιουργούν σπηλιές με έντονα χρώματα. Η περιοχή λέγεται «Γαλάζια Νερά» με τη θάλασσα έχει το απόλυτο τυρκουάζ, προσελκύοντας τα σκάφη να δέσουν αρόδου για να απολαύσουν το μπάνιο. Στο νότιο ακρωτήρι, η θάλασσα έχει εισχωρήσει στη στεριά και ξέμειναν τα πιο ανθεκτικά βράχια προβάλουν μυτερά μέσα στο απόλυτο μπλε.

Απόκρημνες είναι οι ακτές ως την παραλία του Φάρου (Άμμουρα) στην ανατολική πλευρά, με τον επιβλητικό φάρο και με σπιτάκι για το φαροφύλακα. Δεν θα ξεχάσω ένα διήμερο που μείναμε παλιότερα με την παρέα μου, κάνοντας ναυτικό camping, στην όμορφη αυτή παραλία, τρώγοντας μόνο ψάρια που βγάζαμε από τον πλούσιο βυθό.

Περπατάμε στην Κίμωλο

Μπορεί από τη θάλασσα να βλέπουμε άλλες ομορφιές του νησιού, στη στεριά όμως βλέπουμε αυτά που «κρύβονται» από τη θάλασσα. Μια διαδρομή που συνιστώ ανεπιφύλακτα είναι προς το ύψωμα Σκιάδι, για να θαυμάσουμε ένα μοναδικής ομορφιάς γεωλογικό φαινόμενο. Είναι το «πέτρινο μανιτάρι», ένας πολύ μεγάλος γεωλογικός σχηματισμός σε σχήμα μανιταριού που βρίσκεται στην μέση ενός πλατώματος. Εκατομμύρια χρόνια οι δυνατού άνεμοι σμίλευαν το βράχο που αποτελείται από μαλακά και σκληρά πετρώματα, για να προσφέρουν στις νεότερες γενιές το υπέροχο αυτό μνημείο, που δέχεται κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες. Για να το επισκεφτούμε αρκεί η διάθεση, ένα αυτοκίνητο για να φτάσουμε ως τον Προφήτη Ηλία και μια πεζοπορία όχι πάνω από σαράντα λεπτά.

Φυσικά η Κίμωλος όπως και η Πολύαιγος διαθέτει πολλές περιπατητικές διαδρομές και ιδανικός οδηγός και ξεναγός είναι τα μέλη του οργανισμού «Κιμωλίστες»

 Οι Κιμωλίστες προωθούν πολιτιστικές δραστηριότητες στο νησί 

Τα τελευταία χρόνια ένα μάτσο νέοι Κιμωλιάτες με πρωτοποριακές ιδέες και διάθεση να προσφέρουν στο νησί, είχαν αναπτύξει εθελοντικά πολιτιστικές και περιβαλλοντολογικές δραστηριότητες, που τα τελευταία χρόνια πήρε τη νομική μορφή οργανισμού.

Ξεκίνησαν με δημιουργία ομάδων περιηγητικών – περιπατητικών στο νησί και την Πολύαιγο. Ακολούθησαν τους θερινούς μήνες νυχτερινές προβολές ταινιών σε παραλίες. Θεωρώντας ότι το βιβλίο είναι αυτό που αναπτύσσει το πνεύμα και η χαλαρότητα των διακοπών ωθεί τον κόσμο να διαβάσει, ξεκίνησαν δειλά να δημιουργούν στο Χωριό υπαίθριες βιβλιοθήκες. Βλέποντας την ανταπόκριση φέτος εκτινάχθηκαν και δημιούργησαν τις πρώτες τέσσερις «Βάρκες που λειτουργούν ως δανειστικές βιβλιοθήκες» που τις τοποθέτησαν σε πολυσύχναστες παραλίες του νησιού, εκεί που ο άλλος απολαμβάνοντας τις αχτίδες το ήλιου, θέλει να αφήσει στην άκρη το κινητό και να ταξιδέψει στο μαγικό κόσμο του βιβλίου, αναπτύσσοντας τη φαντασία και το πνεύμα. Οι βάρκες αυτές και φιλοτεχνήθηκαν στην Κίμωλο από την ζωγράφο Ελένη Τεκνοπούλου και την Σταυρούλα Βεντούρη, με μηνύματα για την προστασία του περιβάλλοντος και της θάλασσας από πλαστικά. Μια πρωτότυπη ιδέα που κάνει το γύρο της Ελλάδας μέσα από όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ευχαριστώ τον Φώτη Μαρινάκη από τους Κιμωλίστες για την πληθώρα πληροφοριών που μου έδωσε, καθώς και αρκετές φωτογραφίες

Γιατί να επιλέξουμε την Κίμωλο

Η Κίμωλος δεν απευθύνεται σε αυτούς που ψάχνουν την έντονη ζωή και τα πολύβουα μπαράκια. Υπάρχουν άλλα νησιά που τα προσφέρουν απλόχερα. Η Κίμωλος απευθύνεται σ’ αυτούς που ψάχνουν την αυθεντικότητα, συνδυασμένη με όμορφες θάλασσες, φυσικές ομορφιές και φιλικούς κατοίκους. Οι κάτοικοι έχουν επιλέξει τον ποιοτικό τουρισμό και γίνεται αντιληπτό τόσο από τις παροχές των καταλυμάτων, όσο και από τα καταστήματα εστίασης, που όλα είναι προσεγμένα και σε λογικές τιμές. Οι περισσότερες επιχειρήσεις λειτουργούν από Κιμωλιάτες και όχι από ξένους που έρχονται για αρπαχτές. Μέχρι πρόσφατα η Κίμωλος ήταν ένας ημερήσιος προορισμός είτε γι αυτούς που είχαν ως βάση τη Μήλο, είτε από ημερόπλοια γειτονικών νησιών. Σιγά σιγά άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός με την δημιουργία νέων καταλυμάτων που δεν αλλοιώνουν την αρχιτεκτονική δομή του νησιού.

Ονειρεμένες βραδινές βόλτες στα σοκάκια του Χωριού και στάση στα γραφικά στέκια και τα ψαγμένα μπαράκια σας του φίλου μου του Νεκτάριου.

Είναι ένας πολύ καλός προορισμός γι αυτόν που διαθέτει σκάφος αναψυχής, γιατί του δίνεται η δυνατότητα καθημερινά ανεξάρτητα καιρού να επιλέγει όμορφες και παρθένες παραλίες σε κοντινές αποστάσεις.

Με ορμητήριο την Κίμωλο

Πολλοί είναι οι κοντινοί προορισμοί με ορμητήριο την Κίμωλο. Πέρα από τις παραλίες του νησιού και την όμορφη Πολύαιγο, είναι κόμβος στη συστάδα νησιών του νοτιοδυτικού Αιγαίου. Μόλις στα 17 μίλια βρίσκεται το Κλέφτικο στο νοτιά της Μήλου ή 7 μίλια το Σαρακίνικο στο βορειά της Μήλου, ή 20 μίλια η Φολέγανδρος και μόλις 10 μίλια το Βαθύ της Σίφνου.

Επικίνδυνα σημεία - καιρός

Στο νοτιοανατολικό σημείο του νησιού, ανάμεσα στη Μήλο και την Κίμωλο, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί υπάρχουν αβαθή και ύφαλοι, καταγεγραμμένοι στους ναυτικούς χάρτες. Απ’ ότι διαπίστωσα τον Απρίλιο του 2019, έχουν τοποθετηθεί και σημαδούρες στον επικίνδυνο ύφαλο Κάτεργο νοτιοανατολικά της Κιμώλου. Προσοχή χρειάζεται και στον ύφαλο με μεγάλη έκταση ανατολικά της Αλυκής. Ύφαλοι υπάρχουν και μέσα στον όρμο του Πράσσα.

Τα καλοκαιρινά μελτέμια στην Κίμωλο έχουν βορειοανατολική κατεύθυνση με αποτέλεσμα να προστατεύονται οι νότιες παραλίες του νησιού και οι δυτικές και νότιες παραλίες της Πολυαίγου.