Όταν μια αποστολή οικολογικού ενδιαφέροντος συνδυάζεται με χίλια μίλια, χειμωνιάτικου ταξιδιού με φουσκωτό στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσους αποζητούν την περιπέτεια. Φυσικά προκαλεί και «ζήλεια» σε όσους δεν μπορούν, είτε από έλλειψη χρόνου είτε γιατί δεν αντέχουν τις κακουχίες. Όπως είναι φυσικό, μια αποστολή διαφέρει από ένα ταξίδι αναψυχής, γιατί ο σκοπός είναι συγκεκριμένος με συγκεκριμένες ημερομηνίες που σημαίνει ότι σχεδόν ανεξαρτήτως καιρού, πρέπει η ομάδα να βρίσκεται στον προορισμό της.

Μέσα από την αποστολή θα μας δινόταν η ευκαιρία για μια ακόμα φορά να αποτυπώσουμε εικόνες πολλές φορές εντελώς διαφορετικές από το καλοκαίρι, να βιώσουμε έστω και επιδερμικά τη δύσκολη ζωή στα νησιά το χειμώνα και παράλληλα να ανταμώσουμε με φίλους ή ανθρώπους που αποζητούν να μιλήσουν με κάποιον ξένο, αποτινάζοντας την απομόνωση της βαρυχειμωνιάς.

Η αποστολή

Ο οργανισμός ALL FOR BLUE της Κατερίνας Τοπούζογλου, είχε αναλάβει, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου να οργανώσει την μεγαλύτερη αποστολή που έγινε στην Ελλάδα «KEEP AEGEAN BLUE», που προέβλεπε σεμινάρια σε Λύκεια, με θέμα την «προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος – Shark Aware» και στη συνέχεια βιωματική δράση με παράκτιο καθαρισμό παραλιών από του μαθητές και υποβρύχιο καθαρισμό από δύο μέλη της αποστολής, σε συνεργασία με πιστοποιημένους δύτες, με ελεύθερη και αυτόνομη κατάδυση. Σκοπός της αποστολής είναι η ευαισθητοποίηση των κυττάρων της κοινωνίας προκειμένου να σώσουμε τις θάλασσες που σύμφωνα με έρευνες το 2048 τα σκουπίδια θα είναι περισσότερα από τα ψάρια

Who is Who συμμετεχόντων

Υπεύθυνη της αποστολής ήταν η «ξανθιά» της παρέας, ιδρύτρια του οργανισμού All For Blue Κατερίνα Τοπούζογλου, γνωστή σαν πρωταθλήτρια υποβρύχιας σκοποβολής, η οποία είχε διοργανώσει την αποστολή και έκανε τα σεμινάρια.

Η ομάδα της All For Blue με τον περιφερειάρχη νοτίου Αιγαίου Γιώργο Χατζημάρκο και τον έπαρχο Γιάννη Θεμέλαρο, στην Κάλυμνο πριν τον απόπλου.

Από τον αντρικό πληθυσμό καθένας είχε το ρόλο του.

Ο Τάσος Ρούσσος ήταν ο κυβερνήτης του Marvel 960 και παράλληλα φρόντισε για την προετοιμασία του χώρου σεμιναρίων, τη διάθεση πτυχίων κλπ. Στις παραλίες προμήθευε τους μαθητές με γάντια και τσουβάλια, για την αποφυγή πλαστικών σακουλιών. Ήταν ο υπεύθυνος για την συλλογή των απορριμμάτων.

Ο Γιάννης Ξανθάκης, πρωταθλητής υποβρύχιας σκοποβολής, είχε το ρόλο του συγκυβερνήτη, είχε αναλάβει την τοποθέτηση (balance) των πραγμάτων στο φουσκωτό, αλλά και του δύτη στον υποβρύχιο καθαρισμό των ακτών.

Ο Μάρκος Τράκας ήταν ο οπερατέρ της αποστολής που δημιουργούσε και τα εκπληκτικά βίντεο.

Εγώ, ο Σπύρος Πριόβολος, κατά κόσμο ΝΑΥΣΙΠΟΡΟΣ, είχα το ρόλο της φωτογράφησης και της σύνταξης κειμένων.

Μέσο μεταφοράς και εξοπλισμός

Ένα open μονομήχανο φουσκωτό 9,6 μέτρων, δεν διαθέτει ούτε απεριόριστους αποθηκευτικούς χώρους, ούτε πρέπει να είναι υπέρβαρο για ένα ταξίδι 1.000 μιλίων με 5 άτομα που θα διαρκούσε περίπου 50 μέρες. Ήθελε πολύ καλή οργάνωση, προετοιμασία και πρόβλεψη αναγκαίων πραγμάτων που θα κουβαλούσαμε μαζί μας. Όσο και να είναι στεγανά τα ταμπούκια έπρεπε να προστατέψουμε σε αδιάβροχους σάκους τα πράγματά μας, για να τα μείνουν στεγνά από μπουγελοκαρφώματα, βροχή αλλά και υγρασία. Πρώτα υπολογίστηκε ο όγκος και το βάρος του εξοπλισμού της αποστολής (φυλλάδια, banners, μεγάλες σακούλες, τσουβάλια, φωτογραφικός και κινηματογραφικός εξοπλισμός, δυο drone, 3 laptop, καταδυτικός εξοπλισμός και φόρμες κατάδυσης). Στη συνέχεια έπρεπε να επιλέξουμε τα πλέον απαραίτητα ατομικά είδη ένδυσης. Ρούχα που έπρεπε να μας καλύπτουν και στο πολύ κρύο αλλά και στις ανοιξιάτικες θερμοκρασίες. Μεγάλη βαρύτητα δώσαμε στην ποιότητα της νιτσεράδας που έπρεπε να μας κρατά απόλυτα στεγνούς, σε συνδυασμό με μπότες και γάντια. Στη συνέχεια επιλέξαμε ισοθερμικά και ρούχα με μικρό όγκο, ικανά να διατηρήσουν σωστή θερμοκρασία σώματος. Καθένας μας είχε δύο αδιάβροχους μικρούς σάκους. Στον μικρότερο έμπαιναν τα πράγματα που θα επιλέγαμε ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες να πάρουμε καθημερινά στο ξενοδοχείο και στον άλλο αποθηκεύονταν τα υπόλοιπα. Φυσικά τα ρούχα δεν θα έφταναν για όλες τις μέρες και ευτυχώς πλέον σε πολλά μεγάλα λιμάνια υπάρχουν καθαριστήρια με άμεση παράδοση.

Κανόνες κατά τη διάρκεια της πλεύσης

Πριν ξεκινήσουμε τοποθετούσαμε όλα τα πράγματα στα ταμπούκια, φροντίζοντας να είναι σωστά ζυγισμένα. Φορούσαμε νιτσεράδες, γαλότσες και σωσίβια, τοποθετούσαμε τις GoPro επάνω στο σκάφος για να καταγράφουν στοιχεία της πλεύσης και καθόμαστε στις θέσεις μας. Ο συγκυβερνήτης είχε την ευθύνη να λύσει κάβους και να μαζέψει σχοινιά και μπαλόνια σε συνεννόηση με τον κυβερνήτη. Οι υπόλοιποι τρεις, δεν σηκωνόμαστε από τις θέσεις μας και εκτελούσαμε μόνο εντολές, προκειμένου να μην συμβεί ατύχημα. Τα καθίσματα «ίπποι» που διέθετε το φουσκωτό, διευκόλυναν στην καλή στήριξή μας κατά την πλεύση, ιδιαίτερα με τον κυματισμό.

Ξεκινήσαμε το ταξίδι

Αρκετά σας φλομώσαμε με πληροφορίες ίσως άχρηστες για κάποιους, αλλά παρουσιάζουν και λεπτομέρειες που πιθανόν να φανούν χρήσιμες για κάποιους που θα πραγματοποιήσουν ανάλογα ταξίδια.

 Ας ξεκινήσουμε το χειμωνιάτικο ταξίδι μας από την Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019, παρέα με την «ξανθιά», που «ξελόγιασε» τους τέσσερις θαλασσόλυκους. Για καλή μας τύχη, βάσει αρχικού προγραμματισμού, μόλις είχε ολοκληρώσει τον οργασμό του, το καιρικό φαινόμενο «Ωκεανίδα». Από τη Σύρο κατεβάσαμε μανέτα με αρχική ρότα την Πάρο.

1^ος σταθμός στην Παροικιά της Πάρου

Με ένα νοτιαδάκι που δεν ξεπερνούσε τα 3-4Β και τον καιρό στη μάσκα, το φουσκωτό έσκιζε τη θάλασσα και παρόλο τον ήλιο, το παγωμένο αεράκι μας ρόδισε τα μαγουλάκια. Σχεδόν μια ώρα κάναμε για να διανύσουμε τα 25 μίλια, ως την Παροικιά της Πάρου. Είναι γεγονός ότι τα νησιά έχουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα το χειμώνα, με λιγοστούς ανθρώπους να κυκλοφορούν και την πλειοψηφία των καταστημάτων κλειστά. Περπάτησα για μια ακόμα φορά στα ερημικά σοκάκια, παρατηρώντας αυτή το φορά διαφορετικά πράγματα. Πέταξα με το drone μου επάνω από τον οικισμό την ώρα που έγερνε ο ήλιος πίσω από τις «Πόρτες», του βράχους που έπεσε το Express Samina. Σαν νύχτωσε, το παγωμένο αεράκι μας οδήγησε τα βήματα σε ένα ταβερνάκι για βραδινό φαγητό μαζί με ντόπιους.

Το πρωί ξεκίνησε το πρώτο σεμινάριο σε Λύκειο της Παροικιάς. Αμέσως μετά είχε βιωματική δράση στην αμμουδένια παραλία με τους πρώτους τουρίστες να έχουν ήδη βουτήξει για μπάνιο στη θάλασσα.

2^ος σταθμός στο Κουφονήσι

Μεσημεράκι, αφού ολοκληρώθηκε η δράση, φύγουμε με ρότα το Κουφονήσι μέσα από το στενό Πάρου Αντιπάρου. Τα μάτια μας δεκατέσσερα για να αποφύγουμε τα αβαθή που δεν φαίνονταν οπτικά από το νοτιαδάκι. Όταν μπήκαμε στο στενό Πάρου - Νάξου και σχεδόν ως το Κάτω Κουφονήσι είχαμε ένα άτσαλο κυματισμό 4-5Β νοτιά. Στην μαρίνα δεμένα μόνο κάποια επαγγελματικά που δεν είχαν βγει στο καρνάγιο. Η κλασική φιγούρα του καπετάν Κωνσταντή μας υποδέχεται στην προβλήτα. Μαζί του και ο φίλος μας Αντώνης αλλά και άλλοι φίλοι. Στα Κουφονήσια έχουμε στενούς δεσμούς φιλίας με πολλούς και η διήμερη παραμονή μας πέρασε με ωραίες παρέες και τραπεζώματα. Είχε φυσικά και πρωινές κουβεντούλες στο φούρνο της Γιωργούλας. Την επομένη το σεμινάριο ήταν στο σχολείο στο Κουφονήσι που το παρακολούθησαν όλοι οι μαθητές του νησιού και ακολούθησε καθαρισμός στην χρυσαφένια παραλία του οικισμού.

Μια άλλη εικόνα του πολύβουου Κουφονησίου βιώσαμε τούτη τη φορά. Η φύση αυθεντική και οι λιγοστοί κάτοικοι πρόθυμοι να κουβεντιάσουν μαζί μας, διώχνοντας το πέπλο της βαρυχειμωνιάς.

3^ος σταθμός στη Δονούσα

Είχαμε πέσει πάνω σε αργίες και έχοντας κενό σαν τους μαθητές, είπαμε μιας και ήταν στη ρότα μας, να πάμε «εκδρομή» και ως τη Δονούσα. Με έναν μέτριο νοτιά που χτύπαγε επάνω στην προβλήτα, κρυφτήκαμε μέσα στο αλιευτικό καταφύγιο. Οι φίλες μας Δήμητρα και Ειρήνη με τους Δημητράδες τους ήταν συνεχώς δίπλα μας. Μπορεί ο νοτιάς να χάλαγε την όμορφη εικόνα της παραλίας του οικισμού, αλλά τα ολόλευκα σπίτια με τα γαλανά πορτοπαράθυρα και τους τεράστιους κάκτους ομόρφαιναν την εικόνα. Στον καφενέ - μπακάλικο οι λιγοστοί κάτοικοι μαζί με τον παππά τους μας κράτησαν συντροφιά με ευχάριστες κουβεντούλες.

3^ος σταθμός στην Κίναρο

Κυριακή πρωί ξεκινάμε με ρότα την Κίναρο, το νησάκι που βρίσκεται ανατολικά της Αμοργού στο Ικάριο. Μας περίμενε η μοναδική κάτοικος του νησιού η φίλη μας κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη. Με καλοσυνάτη θάλασσα και ηλιόλουστη μέρα μπήκαμε στο μοναδικό κόλπο που διαθέτει το νησί. Στο βάθος μια μικρή ακρογιαλιά με καταγάλανα νερά και ένα χαμόσπιτο, εκεί που ζει 365 μέρες το χρόνο μόνη της, η 74χρονη Ειρήνη. Έχω την τύχη πριν κάποιες δεκαετίες να έχω γνωρίσει τους γονείς της, που ζούσαν εκεί και όταν πέθαναν, εγκαταστάθηκε στο νησί η κυρία Ειρήνη με τον μακαρίτη τον άντρα της τον Μικέ. Στο νησί πριν πολλές δεκαετίες, υπήρχε ένας οικισμός ψηλά στο βουνό που έμεναν λιγοστές οικογένειες. Τώρα μόνο χαλάσματα και ένα εκκλησάκι που κάθε μέρα ανάβει το καντήλι η κυρία Ειρήνη. Μας ξενάγησε στο μαντρί της με τα ζωντανά και μας μαγείρεψε αβγά μάτια με πατάτες και τυρί από τα αγριοκάτσικά της. Ατέλειωτες κουβέντες ως την ώρα της αναχώρησης.

Αποχαιρετήσαμε το μοναδικό κάτοικο της Κινάρου και κάναμε μια στάση στα Λέβιθα, το επόμενο νησάκι καταμεσής του Ικάριου. Ο μεγάλος και απόλυτα ασφαλής κόλπος στο νοτιά ήταν άδειος από σκάφη. Άλλη εικόνα το χειμώνα και ο Καμπόσος που έχει το μαντρί και την ταβέρνα ήταν κλειστός.

4^ος σταθμός στη Λέρο

Παρέλαση καρναβαλιών ξεκινούσε στο Λακκί της Λέρου, όταν δέναμε στο λιμάνι, διανύοντας 60 μίλια στο Ικάριο με σχεδόν μπουνάτσα. Εδώ θα μέναμε δυο βραδιές και είχαμε πολύ καλούς φίλους να ανταμώσουμε. Από το ξημέρωμα της Τρίτης ξεκίνησε η βροχή, που συνοδευόταν από δυνατό νοτιά. Ολοκληρώνοντας το σεμινάριο και τον καθαρισμό της παραλίας στην Αγία Μαρίνα, προσθέτοντας στο πλήρωμα και τον έπαρχο φίλο μας Γιάννη Θεμέλαρο ή αλλιώς «κομάντο» βάλαμε πλώρη για Κάλυμνο. Ο κυβερνήτης μας, επέλεξε να ακολουθήσει την πιο ασφαλή διαδρομή, που ήταν ανατολικά της Καλύμνου, που έκοβε λίγο ο νοτιάς. Ήταν ένα δυνατό ταξίδι με ψιλόβροχο, και 3-5Β νοτιά, με τη μανέτα να ανεβοκατεβαίνει για να αποφύγει τις λακκούβες, σερφάροντας ανάμεσα στα κύματα.

5^ος σταθμός στη Κάλυμνο

Στο νησί των ψαράδων μπήκαμε αργά το απόγευμα στο τεράστιο και ασφαλές λιμάνι. Ο φίλος μου ο Γιάννης μας περίμενε στην προβλήτα για να πιάσει κάβο, μπροστά στο πανέμορφο ενετικό κτίριο του Επαρχείου που οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου, τόνιζαν τα γεωμετρικά σχήματα και τα χρώματα. Η αγριότητα των πολύ ψηλών βράχων αλλά και η αλμύρα της θάλασσας που έχει ποτίσει το αίμα τους τόσο σαν ψαράδες όσο και σαν σφουγγαράδες, έχει σμιλέψει το χαρακτήρα των κατοίκων του νησιού. Αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη στιγμή την διαφορά στους χαρακτήρες ακόμα και στα παιδιά, μέσα όμως από την προσπάθεια ενημέρωσης και μάλιστα των μαθητριών που από τη φύση τους είναι πιο ευαισθητοποιημένες, ήδη έχει ξεκινήσει μια αλλαγή νοοτροπίας. Η δράση έγινε στο Λύκειο και ακολούθησε καθαρισμός στην παραλία στα Πόθεια.

6^ος σταθμός στην Κω

Το νησί του Ιπποκράτη η Κως, ήταν ο επόμενος σταθμός της αποστολής. Μαζί μας και ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Γιώργος Χατζημάρκος που ακολούθησε εν πλω την αποστολή. Περάσαμε ξυστά από την Ψέριμο και η τεράστια Ελληνική σημαία που είναι ζωγραφισμένη επάνω στα βράχια προκαλούσε ρίγη συγκίνησης, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο με τις ασκήσεις «Γαλάζιας πατρίδας» των γειτόνων μας. Ευτυχώς είχαμε καθυστερήσει την αναχώρηση από την Κάλυμνο και ο νοτιάς είχε ήδη κοπάσει και είχε αρθεί το απαγορευτικό των πλοίων στην περιοχή. Μπήκαμε στην αγαπημένη μου μαρίνα της Κω, που τόσες φορές έχω αναφερθεί και την θεωρώ ως πρότυπο. Ο Θωμάς φρόντισε να μας δέσει απέναντι από το Skipper’s του φίλου μας του Αντώνη. Άλλη εικόνα της χειμωνιάτικης Κω. Το περσινό καλοκαίρι υποδέχτηκε 1.300.000 τουρίστες και τώρα ξαποσταίνει για να αντέξει το νέο κύμα που προβλέπεται να είναι μεγαλύτερο. Στα σχολεία στο Ζιπάρι, που είναι κοντά στις χρυσαφένιες παραλίες του νησιού έγινε η δράση. Τα συγκεντρωμένα σκουπίδια που όσο ήταν κρυμμένα στην παραλία και στο βυθό δεν φαίνονταν, όταν συγκεντρωνόντουσαν προκαλούσαν δέος. Χιλιάδες σκουπίδια συγκεντρώθηκαν όλες τις μέρες και τα συναισθήματα που μοιραστήκαμε με τους μαθητές και τους καθηγητές ήταν έντονα.

Έπρεπε να κλείσω την ύλη για το περιοδικό και σταματάω το οδοιπορικό που θα το συνεχίσουμε στο επόμενο τεύχος μιας και το ταξίδι είναι πολύ μακρύ και δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Σας προετοιμάσαμε όμως έστω και νοερά για να ξεκινήσετε τις ανοιξιάτικες αποδράσεις σας.

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ & ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ