Στεκόμουν μπροστά από τη φαντασμαγορική θεατρική σκηνή που είχε στηθεί στο Δημοτικό Σχολείου της Κιμώλου. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί μέσα από τη διαδραστική παράσταση, είχαν βάλει τα λιγοστά παιδιά του νησιού να συμμετέχουν στην εξέλιξη της υπόθεσης. Έβλεπα μέσα από το φωτογραφικό μου φακό τις εκφράσεις και τα συναισθήματα στα προσωπάκια τους, για το καλό και το κακό όπως εξελισσόταν στην παράσταση, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα του κόσμου της θάλασσας που περιβάλλει το νησί τους. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που τα παιδιά έβλεπαν στο μικρό νησί τους θεατρική παράσταση, πόσο μάλλον έργο που να απευθύνεται σε παιδιά. Αλήθεια, ποιος θίασος θα πήγαινε χωρίς κέρδος σε ένα νησί με τόσους λίγους κατοίκους για να παρουσιάσει παιδική παράσταση; Οι τεχνοκράτες θα έλεγαν δεν αξίζει τον κόπο, γιατί δεν υπολογίζουν τίποτα άλλο πέρα από το οικονομικό όφελος. Δεν μπορούν να βιώσουν αυτό που λαμβάνουν οι εθελοντές που συμμετέχουν στην αποστολή από τα βλέμματα, τα χαμόγελα αλλά και τις κάρτες με ευχές που τους προσφέρουν απλόχερα τα παιδιά. Δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της εθελοντικής προσφοράς και μάλιστα όταν ο καθένας πέρα από τον ελεύθερο χρόνο που διέθεσε, έχει βάλει και βαθιά το χέρι στην τσέπη του, προκειμένου να καλύψει τα έξοδα της αποστολής.

Όσο εξελισσόταν η παράσταση, παρακολουθώντας και τις αντιδράσεις παιδιών και γονέων, σκέφτηκα ότι άξιζε τον κόπο για τα λιγοστά παιδιά του νησιού, να έρθουν πάνω από τριάντα άτομα από τον Όμιλο Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου για να δώσουν χαρά στα παιδιά και να περάσουν μηνύματα ζωής…

Πέρασαν έξη χρόνια από τη μέρα που στο εντευκτήριο του Ομίλου Φουσκωτών στη Σύρο, μου είπε σε μια συνέντευξη η εκπαιδευτικός Χριστίνα Πρίντεζη, ότι είχε στο μυαλό της τη δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας από μέλη του Ομίλου, προκειμένου να παρουσιάζουν στα μικρά νησιά των Κυκλάδων, παραστάσεις για τα παιδιά. Την ίδια κιόλας χρονιά, συγκεντρώθηκε η πρώτη ομάδα μελών του ομίλου, που με την καλλιτεχνική επιμέλεια της «Σκηνοθέτριας και Παραμυθούς» Γεωργίας Ματσούκα, από την «Εν.Το.Πο Σύρο» ξεκίνησαν τις θεατρικές πρόβες. Είχα την τύχη να παραβρεθώ σε μια από τις πρώτες πρόβες της παράστασης, εκεί που μέσα από θεατρικές ασκήσεις, ξεχώριζαν οι ρόλοι του καθενός για την παράσταση ή άλλη φορά να παρακολουθώ φωνητικές ασκήσεις. Δειλά - δειλά το 2015, ξεκίνησαν την πρώτη τους αποστολή με τον ευρηματικό τίτλο «ΠαραΣΥΡΟμαι ΔΟΝΟΥΣΑ» και ακολούθησαν τα Κουφονήσια, η Φολέγανδρος, η Αμοργός και το 2019 η πέμπτη αποστολή με τίτλο έργου «Γύρνα την κλεψύδρα», Παρασύρθηκε στην ΚΙΜΩΛΟ. Κάθε χρόνο η παράσταση επαναλαμβάνεται και στο θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ για τα παιδιά της Σύρου. Κάθε χρόνο η θεατρική ομάδα βελτιωνόταν και εμπλουτιζόταν με νέα άτομα και από το 2018 εντάχθηκε στη θεατρική ομάδα και ο μουσικός Αλέξανδρος Μίτσης, που έγραψε για την παράσταση πρωτότυπα τραγούδια που ξεσηκώνουν τα παιδιά. Μέσα από διαδραστικό θεατρικό δρώμενο, μεταφέρουν στα παιδιά εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για τους θαλάσσιους οργανισμούς, διαμορφώνοντας οικολογική συνείδηση.

Πολλοί όμιλοι φουσκωτών αλλά και ομάδες, έχουν στο ενεργητικό τους εθελοντικές δράσεις σε νησιά, που κυρίως αφορούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή προσφορά υλικών για ανάγκες σχολείων και ιδρυμάτων. Ο όμιλος φουσκωτών της Σύρου, με τη δυναμική και την ομαδικότητα που τον διακρίνει, πρωτοτύπησε και δημιούργησε αποστολές με επίκεντρο τα μικρά παιδιά, προσφέροντας μαζί με τη θεατρική παράσταση και άλλες παράλληλες δράσεις, έχοντας στο πλευρό της και άλλες ομάδες όπως η «Ομάδα Αιγαίου», η «WWF Ελλάς» και τον οργανισμό «All For Blue».

Ας ταξιδέψουμε μαζί τους από τη Σύρο στην Κίμωλο, ακολουθώντας την αποστολή.

Από την Πέμπτη 4 Απρίλη του 2019, είχαν φορτωθεί σε φορτηγό τα σκηνικά, τα ηχητικά, τα φωτιστικά, τα κουστούμια των ηθοποιών, αλλά και ότι άλλο χρειαζόταν η αποστολή.

Όλα οργανωμένα στην εντέλεια. Πριν ξεκινήσει η αποστολή όλοι οι συμμετέχοντας είχαν πάρει οδηγίες που αφορούσαν: το αναλυτικό πρόγραμμα, το σκάφος που θα επιβιβασθούν, τη θέση του κάθε σκάφους στο σχηματισμό, το ρόλο τους σε κάθε δράση της αποστολής, το κατάλυμα διαμονής τους, αλλά και στα αυτοκίνητα που είχαν ενοικιασθεί εκ των προτέρων.

Στις επτά το πρωί της Παρασκευής συναντηθήκαμε στη Μαρίνα στα Λαζαρέτα της Ερμούπολης. Κάτω από βροχή, τακτοποιήθηκαν τα πράγματα, επιβιβαστήκαμε, φορώντας τα μπλουζάκια της αποστολής και από πάνω νιτσεράδες και τα σωσίβια και στις οκτώ το πρωί, με πλήρη σχηματισμό, τα πέντε αρχικά φουσκωτά κατέβασαν μανέτες με ρότα την Κίμωλο. Ο νοτιάς ανάγκασε τους κυβερνήτες σε ανεβοκατέβασμα της μανέτας και καλό τιμόνεμα για να διανύσουμε τα 45 μίλια και να δέσουμε με απόλυτη πειθαρχία και τάξη, μετά από 3 ώρες, στο λουσμένο από το κυκλαδίτικο λαμπερό ήλιο λιμάνι της Κιμώλου, την Ψάθη.

Κατακλύστηκε το νησί από τα μέλη με τα ομοιόμορφα σιέλ μπλουζάκια με το λογότυπο της αποστολής. Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα στα ξενοδοχεία μέχρι το απόγευμα που ξεκινούσε η πρώτη δράση, βρήκαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε το νησί ποικιλοτρόπως. Άλλοι φωτογραφίζοντας, άλλοι κάνοντας μπάνιο και άλλοι γευόμενοι τη γαστρονομία της Κιμώλου, ιδιαίτερα στα παραλιακά ταβερνάκια με χταποδάκι και άλλους θαλασσινούς μεζέδες.

Η πρώτη δράση είχε προγραμματιστεί για το απόγευμα της Παρασκευής στην αυλή του Δημοτικού. Η Αγνή με τις μπογιές της, έκανε face painting στα προσωπάκια των παιδιών και η Χριστίνα έπαιζε διαδραστικά παιχνίδια οικολογικού περιεχομένου, με υλικά που είχε φέρει ο όμιλος. Τα παιδιά ζωγράφιζαν, συνέθεταν δημιουργικά παζλ με υλικά που τους έδινε η Χριστίνα, χόρευαν και τραγουδούσαν με τις νότες από την κιθάρα και τα τραγούδια της Ελπίδας και παρατηρούσα στα βλέμματα των παιδιών, τον ενθουσιασμό τους, από μια δράση που ίσως δεν είχαν ξαναβιώσει.

Νύχτωσε όταν τέλειωσε η δράση και με ένα ψιλόβροχο περπάτησα φωτογραφίζοντας την εκπληκτικής ομορφιάς αυθεντική Χώρα της Κιμώλου. Διαφορετικές αλλά αυθεντικές εικόνες τούτη την εποχή στα μικρά νησιά χωρίς τουρισμό. Καταλήξαμε σε ένα ταβερνάκι για φαγητό αλλά και διασκέδαση με την Ομάδα φορτοεκφόρτωσης να αφήνει τη διασκέδαση για να παραλάβει από το καράβι που έφτασε αργά στο νησί, το φορτηγό με τα υλικά της παράστασης.

Το Σάββατο πρωί, τα παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο για να παρακολουθήσουν την προβολή του ντοκιμαντέρ «Δημιουργώντας μια θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή» από την WWF. Μετά την προβολή τα παιδιά κατέβηκαν στην παραλία της Ψάθης, για να παίξουν ένα παιχνίδι που είχε ως σκοπό στην ευαισθητοποίηση στην κατανάλωση των αλιευμάτων.

Παράλληλα, μια ομάδα με φουσκωτό, αποτελούμενη από μέλη του ομίλου, την εθελοντική ομάδα «Κιμωλίστες» και μέλη της All For Blue, πήγε στην δυσπρόσιτη παραλία Μοναστήρια, για καθαρισμό ακτής και βυθού από πλαστικά.

Από το μεσημέρι του Σαββάτου ξεκίνησε η προετοιμασία των ηθοποιών με βάψιμο των προσώπων και στη συνέχεια με ντύσιμο. Η ομάδα κατασκευών είχε ήδη στήσει τη σκηνή, τα φωτιστικά και τα ηχητικά. Όταν όλα ετοιμάστηκαν οι ηθοποιοί στάθηκαν σαν αγάλματα σε ένα μυσταγωγικό περιβάλλον,στο διάδρομο απ όπου θα περνούσαν τα παιδιά. Ήταν εντυπωσιακή η έκφραση των παιδιών σαν τους αντίκρυζαν.

Ξεκίνησε το θεατρικό δρώμενο «Γύρνα την κλεψύδρα» και όλοι οι εθελοντές του ομίλου σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, είχαν το ρόλο τους. Άλλοι στα φωτιστικά, άλλοι στα ηχητικά, άλλος υποβολέας, άλλοι να αλλάζουν τα σκηνικά και να μεταφέρουν πράγματα, και άλλοι να φωτογραφίζουν και να βιντεοσκοπούν. Η γοργόνα (Ράνια), η Πριγκίπισσα των Κοραλλιών (Χριστίνα) το δελφίνι (Μαργιάννα), η καβουρίνα (Κική), η τσούχτρα (Σούλα), ο πειρατής-πρίγκιπας του βυθού (Γιάννης) και φυσικά και το ψαράκι ο τραγουδιστής (Αλέξης)

Δεν περιγράφεται με λόγια ο ενθουσιασμός των παιδιών, που χωρίς να το καταλάβουν συμμετείχαν στην παράσταση.

Τελειώνοντας η παράσταση παραδόθηκαν στα παιδιά βιβλία ενώ παράλληλα η ομάδα κατασκευών ξέστηνε τα σκηνικά και τα μετέφερε στο φορτηγό.

Η βραδιά έκλεισε με ένα δείπνο που πρόσφερε ο Δήμος Κιμώλου, αλλά και με μια πρόταση γάμου μελών του ομίλου, που συνοδεύτηκε από τραγούδι γραμμένο για τους μελλόνυμφους. Στο ζεστό μπαράκι του Νεκτάριου έκλεισε η τελευταία βραδιά στο νησί.

Κυριακή τελευταία μέρα της αποστολής, το πρόγραμμα προέβλεπε σεμινάριο για το θαλάσσιο περιβάλλον από τον οργανισμό All For Blue και την Κατερίνα Τοπούζογλου και αμέσως μετά βιωματικό καθαρισμό από τα παιδιά της παραλίας στην Ψάθη.

Μεσημέριασε όταν μπήκαμε στα φουσκωτά για να επιστρέψουμε στη Σύρο. Τούτη τη φορά η θάλασσα ήταν πιο γαληνεμένη και μου έδωσε την ευκαιρία να φέρω στο μυαλό μου εικόνες και συναισθήματα που βίωσα μέσα στο τριήμερο. Τι να πρωτοθυμηθώ, τα προσωπάκια των παιδιών που έλαμπαν από χαρά και ευτυχία, τις νέες γνωριμίες που κάναμε στο νησί ή τα συναισθήματα από τους παλιούς γνώριμους που συναντήσαμε, τις εικόνες από την ειδυλλιακή Κίμωλο αλλά και την ικανοποίηση των συμμετεχόντων από το αποτέλεσμα της προσφοράς τους. Μιας σημαντικής προσφοράς γιατί αφιέρωσαν και χρόνο και χρήμα για να την υλοποιήσουν με επιτυχία.

Προβληματιζόμουν γιατί τέτοιες δράσεις που παράγουν πολιτισμό και διαμορφώνουν οικολογική συνείδηση στα κύτταρα της κοινωνίας που είναι τα παιδιά, δεν προβάλλονται από πανελλήνιας εμβέλειας Μ.Μ.Ε., ενώ αφιερώνουν χρόνο και σελίδες σε κουτσομπολιά και φθηνή πολιτική.

 Πέρα από το χέρι στην τσέπη που έβαλε ο καθένας, συνεισφέραν οικονομικά ή με υλικά, το πρατήριο καυσίμων «Shell Γουργουράκια», η εταιρία «Δίοδος» που παρείχε τον οπτικοακουστικό εξοπλισμό και το φορτηγό, και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να με δεχτείτε στην ομάδα σας έστω και με το ρόλο του δημοσιογράφου, για να βιώσω την αγάπη που προσφέρατε, την ομαδικότητα, την υπευθυνότητα, την αγάπη και σύμπνοια, αλλά και την ιδέα του εθελοντισμού που σας διακρίνει.